نظریه بیگانگی مارکس

نظریه ی از "خود بیگانگی‏"‏ مارکس از نظریات مهم و برجسته ی او در علوم اجتماعی است .
مارکس معتقد بود که وجه تمایز انسان از دیگر حیوانات ، توانایی در شکل دادن به جهان خود از طریق فعالیت های خلاقانه است .
بنظر او این تنها انسان است که میتواند میل به آفرینش و خلاقیت در جهان اجتماعی داشته باشد و آنچه را که میخواهد تحقق بخشد .
از نظر مارکس "کار‏"‏ میتواند جلوه ای از خرد انسان و قابلیت "آفرینش‏"‏ او باشد به شرط آنکه او را از خود [بیگانه‏]‏ نکند .
مارکس می گوید : اگر کار با هدف بقا باشد و یا از نظر اجتماعی به گونه ای سازمان یابد که ارزش خود را از دست بدهد و تباه کننده باشد باعث از [خودبیگانگی‏]‏ انسان ها از خود میشود !
مارکس معتقد است که از خودبیگانگی در نظام سرمایه داری به اوج خود رسیده است زیرا کارگران به ماشین ها گره زده شده اند و این باعث بیهودگی آنان شده است زیرا بخشی از ساختار [ماشینیسم‏]‏ شده اند که نتیجه ی کارشان به کارفرما و سرمایه دار بر می گردد .
از نظر او خلاقیت انسانی به کالایی تبدیل شده که به کارفرما و صاحبان [ابزار تولید‏]‏ عرضه شده و سپس فروخته می شود .
بنابراین آنها هرچه بیشتر کار کنند و بیشتر خلاقیت داشته باشند به همان تناسب بیشتر [استثمار‏]‏ می شوند . 

با این ترجمه های بد مارکس در بین نسل جوان شانسی ندارد.
و این خیلی حیف است که یکی از بزرگترین اندیشمندان تاریخ اینگونه برای ایرانی ها نا آشنا باقی می ماند.