[te='maryamyavari']یعنی اون بیت هم شاه منصور بوده؟[/quote]
عرض ادب
البته که نه!
خواجه ی رندان در لابلای توجه به ممدوحین خود که البته زیاد نبوده اند ضمن توجه و تذکر به آنها
مضامین بلند عرفانی خود را بیان میکرده است.
اگر به غزل بلند ! قصیده سای :
جوزا سحر نهاد حمایل برابرم ( الخ)
حدأقل ده ۱۰ بیت ناب عرفانی هست که انسان با خواندن هر بیت از آنها در زیر آبشاری از معانی قرار می گیرد!!
بسیاری از این ابیات را نه میشود و نه باید معنا و تفسیر کرد. زیر با معنای آنها روح بیت
سبک و تحقیر میشود.!!
معنا کردن بعضی ابیات مانند کََندن گُُل از باغچه ای زیباست!!
گاهی مانند حیرت در زیبایی یک گلستان هیچ کاری نمیتوان کرد جز تماشا و لذت بردن و سرشار شدن.!
حکایت معنا شناسی بسیاری ابیات زیبا و بلند حضرت خواجه و بعضی شاعران بزرگ چون
حضرت خاوندگار این است. یعنی کاری نمیتوان کرد جز التذاذ روحی و معنوی.
سربلند و مانا باشید.
با عرض ادب
با سپاس از سرکار خانم یاوری که هر از گاه با انتخاب بیتی تر از حضرت خواجه جانها را
می نوازد و خاطرها را می انگیزد.!
البته! این بیت از قصیده ای است که خواجه رندان در مدح امیر منصور از سلاطین آل مظفر
سروده است.
شاه منصور ابن شرف الدین مظفر آخرین امیر از سلاطین آل مظفر است که بر برادر خود شاه یحیی
شورید و ضمن شکست او ، فارس را مسخر و آرام ساخت.
او ممدوح حافظ شیرین سخن است و خواجه او را بخاطر ادب پروری بارها مدح کرده است.
البته در بعضی نسخ دیوان حافظ همچون نسخه ی خلخالی این شعر در بخش غزل ها آمده است.
اما نسخ دیگر ، آنرا بخاطر مطول بودن _ ۲۵ _بیت در بخش قصتی آنرا آورده اند.
در مجموع این قصیده دارای ابیات بسیار دلنشینی است.
جوزا سحر نهاد حمایل برابرم
یعنی غلام شاهم و سوگند میخورم
ساقی بیا که از مدد بخت کارساز
کامی که خواستم ز خدا شد میسرم
گر برََكَنم دل از تو و بردارم از تو مِهر
آن مهر بر که افکنم آن دل کجا برم ؟……
دیدگاههای کتاب الکترونیکی دیوان حافظ
عرض ادب
البته که نه!
خواجه ی رندان در لابلای توجه به ممدوحین خود که البته زیاد نبوده اند ضمن توجه و تذکر به آنها
مضامین بلند عرفانی خود را بیان میکرده است.
اگر به غزل بلند ! قصیده سای :
جوزا سحر نهاد حمایل برابرم ( الخ)
حدأقل ده ۱۰ بیت ناب عرفانی هست که انسان با خواندن هر بیت از آنها در زیر آبشاری از معانی قرار می گیرد!!
بسیاری از این ابیات را نه میشود و نه باید معنا و تفسیر کرد. زیر با معنای آنها روح بیت
سبک و تحقیر میشود.!!
معنا کردن بعضی ابیات مانند کََندن گُُل از باغچه ای زیباست!!
گاهی مانند حیرت در زیبایی یک گلستان هیچ کاری نمیتوان کرد جز تماشا و لذت بردن و سرشار شدن.!
حکایت معنا شناسی بسیاری ابیات زیبا و بلند حضرت خواجه و بعضی شاعران بزرگ چون
حضرت خاوندگار این است. یعنی کاری نمیتوان کرد جز التذاذ روحی و معنوی.
سربلند و مانا باشید.
با سپاس از سرکار خانم یاوری که هر از گاه با انتخاب بیتی تر از حضرت خواجه جانها را
می نوازد و خاطرها را می انگیزد.!
البته! این بیت از قصیده ای است که خواجه رندان در مدح امیر منصور از سلاطین آل مظفر
سروده است.
شاه منصور ابن شرف الدین مظفر آخرین امیر از سلاطین آل مظفر است که بر برادر خود شاه یحیی
شورید و ضمن شکست او ، فارس را مسخر و آرام ساخت.
او ممدوح حافظ شیرین سخن است و خواجه او را بخاطر ادب پروری بارها مدح کرده است.
البته در بعضی نسخ دیوان حافظ همچون نسخه ی خلخالی این شعر در بخش غزل ها آمده است.
اما نسخ دیگر ، آنرا بخاطر مطول بودن _ ۲۵ _بیت در بخش قصتی آنرا آورده اند.
در مجموع این قصیده دارای ابیات بسیار دلنشینی است.
جوزا سحر نهاد حمایل برابرم
یعنی غلام شاهم و سوگند میخورم
ساقی بیا که از مدد بخت کارساز
کامی که خواستم ز خدا شد میسرم
گر برََكَنم دل از تو و بردارم از تو مِهر
آن مهر بر که افکنم آن دل کجا برم ؟……
.
ای عاشــــــــقان روی تو از ذره بیــــــشتر /....../ من کی رســــم به وصـــــل تو کـــز ذره کمترم ؟
طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد!
دروفای عشق تو مشهور خوبانم چوشمع شب نشین کوی سربازان و رندانم چوشمع
در دایره ی قسمت، اوضاع چنین باشد
گر روی پاک و مجرد چو مسیحا به فلک
از چراغ تو به خورشید رسد صد پرتو