پینوکیو

چوبی که پینوکیو از آن ساخته شد، بشریت نام داشت.
داستان پینوکیو را تقریبا همه‌ شنیده‌اند؛ ژپتو (ژوپیتر، خدای خدایان) عروسکی چوبی می‌سازد شبیه عروسک‌های خیمه شب بازی [همان انسان]، ولی فراموش می‌کند نخ‌های آن را نصب کند، و این عروسک به نوعی صاحب "اختیار" می‌شود (پیکنو pikno به زبان لاتین یعنی دُم بریده).
وقتی ژپتوی پیر می‌خوابد پری مهربان به سراغ پینوکیو می‌آید و به او جان می‌دهد. شب، تاریکی و پری مهربان، ماهیت مادینه روانی یا آنیمایی دارند و معنای کلمه آنیما نیز جان یا حیات است.
این گونه است که وقتی ژپتوی پیر از خواب برمی‌خیزد، عروسک ناتمام خود را می‌بیند که از در و دیوار بالا می‌رود و کارگاه نجاری‌اش را به هم می‌ریزد؛ اما ژپتو پسرکی سر به راه می‌خواهد، بنابراین برای پینوکیو کیف و کتاب و کفش و کلاه می‌خرد و او را روانه‌ی مدرسه می‌کند، اما در راه مدرسه روباه مکار و گربه نره در کمین کودکانند. (گربه نره نماد غریزه است و روباه نماد طمع، و این دو از دیدگاه روانشناسی تحلیلی نماد سایه یا shadow هستند).
روباه و گربه بارها پینوکیو را فریب می‌دهند: یک بار با وسوسه‌ی سیرک، یک بار با وسوسه‌ی شهر بازی، یک بار با طمع جنگلی که در آن پول ها را می‌کارند و درخت پول سبز می‌شود. پینوکیو در این مسیر بارها هر چه دارد می‌بازد و به صفر می‌رسد.
اما نقطه‌ی اوج داستان هنگامی است که پینوکیو با کمک فرشته‌ی مهربان از فریب روباه و گربه رهایی می‌یابد و به خانه برمی‌گردد، اما ژپتو (ژوپیتر) را در خانه نمی‌یابد و به ناچار برای یافتن گمشده‌اش به سفری دیگر رو می‌آورد: سفری دریایی (دریا نماد ناخودآگاهی است).
پینوکیو در این سفر "یونس‌وار" به شکم ماهی فرو می‌رود و فرصت درون‌نگری می‌یابد و این بار پینوکیو با پدر به خانه برمی‌گردد و از خلقت خود فراتر می‌رود و "انسان" می‌شود!!
"کارلو کلودی" نویسنده‌ی ایتالیایی در داستان پینوکیو تمام مراحل سفر، قهرمانی‌ها و آرکی‌تایپ‌های یونگی را به کار می‌گیرد تا در پسِ داستانی به ظاهر کودکانه و جذاب، درس زندگی بیرونی و درونی را "سینه به سینه" انتقال دهد؛ داستان سفر بشریت برای رسیدن به سعادت...

واقعآ خاطرات قشنگی از کودکیم برام زنده شد.ممنونم کتابناک.
به همه اونایی که نخوندن توصیه میکنم بخونن.البته فکر نمیکنم کسی باشه که این قصه ی قدیمی ولی خیلی خیلی قشنگ رو نشنیده یا نخونده باشه.منکه خیلی دوسش دارم.:x

بی شک پینوکیو داستانی سمبلیک دارد پینوکیو انسانی است که پا به عرصه ی وجود نهاده , قطعه چوبی ناطق که به وقت دروغ گویی دماغش دراز میشود , نطق او نشانه ی عقل است عقلی که جسم چوبینی محصورش کرده همچنین حضور شیطان نفس اماره نفس لوامه و نفس مطمئنه در قالب روباه مکار گربه نره جینا و فرشته ی مهربان به تصویر کشیده شده کسانی که هر کدام در مسیرش ظاهر شده و او را به انجام کارهایی دعوت میکنند وی سفری میکند که نشانگر مسیر زندگی است در این سفر حوادثی اتفاق میفنتد و تقابل عقل و نفس نمایان میگردد آنگاه که پیروی نفس میکند به بیغوله میرود و دم در میاورد و حیوان میشود و انگاه که مسیر حقیقت و تعالی را میابد به کمال میرسد و کالبد چوبینش از بین رفته و انسان میگردد

یادش بخیر گربه نره و روباه مکار
حیف که دیگه تی وی از این کارتون ها نمی زاره
حیف

وای عالییییییییییییی!
خیلی از اون روباهه خوشم میاد!:)):))

تفسیرتان عالی و خوب بود

نمیدانم سریال صدو چند قسمتی پینوکیو تا چه حدی به اصل متن نویسنده ایتالیاییش وفادار بوده ولی این سریال که برای ما دهه ی شصتی هاکاملا آشناست یکی از انسانی ترین کارتونهایی است دیده ام.علاوه بر این یکی از کارتونهای نمادین است.یکی از رفقا تفسیری از این کارتون ارائه داد که برایم زیبا بود.پینوکیو نماد آدم خامی است که میخواهد یک انسان واقعی شود.یک سالک در راه تعالی.روباه مکار نمادی از ابلیس است و لنگی و پاشکسته گی او نشانه ای از رانده شدگی و طرد او از سوی خداست.گربه نره نمادی از نفس راحت طلب است که امر به راحتی و تنبلی میکند.جینا (همان جوجه همراه پینوکیو که مسکنش زیر کلاه پبنوکیوست) نمادی از عقل است و به او تذکر میدهد و هرگاه که پینوکیو آن را شوت میکنه گرفتار حقه های روباه و گربه میشه.فرشته ی مهربون نمادی از لطف خداوندی است که باید همراه سالک باشد تا او را به طرف تعالی در مقام انسان واقعی کمک نماید.گمگشتگی در ظلمات درون ماهی اشاره ای به داستان یونس است.تبدیل به خر شدن پینوکیو٬ دراز شدن دماغش زمان دروغ گفتن٬ تبدیل به عروسک خیمه شب بازی شدنش و ....نیز معنای نمادین دارند.اینها را بگذارید کنار زندگی کودکی کولودی.کولودی در کودکی یکی از شرهای محله بود و بارها از مدرسه اخراج شده بود.شاید پینوکیو حدیث نفس کولودی است به زبانی نمادین.