مانی و دین او

[quote='behdad1970'] در دایراه افراد رضاشاه کبیر همه فرهیخته و باسواد بودند ... [/quote]
رضاشاه با اهمیت دادن به افراد با سواد و تکیه بر دانش و تخصص آنها ایران را زنده کرد. کاش امروزه هم به تخصص افراد اهمیت قائل میشدند.

سید حسن تقی زاده یکی از مشاوران فرهیخته و باسواد رضاشاه کبیر بودند البته رضاشاه کبیر مشاوران باسواد بسیاری داشتند مثل رشید یاسمی که یکی از عاشقان و شیفتگان ایران باستان بودند و معتقد بودند که ایران باید دوباره به زمان شکوهمند هخامنشیان برگردند و همینطور از مشاوران باسواد رضاشاه کبیر می توان به دکتر سعید نفیسی اشاره کرد و همینطور فروغی که استاد در شناخت فلسفه و حکمت یونان بودند ... بهرحال در دایراه افراد رضاشاه کبیر همه فرهیخته و باسواد بودند ... یادشان گرامی باد چرا که سخت معتقد به شکوفایی و عظمت دوباره ایران داشتند

استاد تقی زاده یکی از باسوادترین افراد در مباحث مانوی است و کتاب ایشان البته کتابیکه به کوشش افشار تهیه شده واقعا شاهکار است با تشکر از آپلود کننده کتاب و سایت کتابناک
نقل قولmpm7030
ابتدا برگهایی از کتاب ارژنگ که نوازندگان و هنرمندانو ن را نمایش می دهد و زبان آن سغدی است و در تورفان پیدا شده است
کتاب ارژنگ مانی درباره آفرینش است و هیچ نسخه ای از آن وجود ندارد
عکس اولی که گذاشتید طبقه برگزیدگان است و متن آن به ترکی درباره آیین های نادرست است
عکس دوم درباره شاه اویغور با نام آی تنگریدا کوت بولموش است که لکوک این دو مینیاتور را ترجمه کرده همچنین در کتاب هنرمانوی نیز این دو مینیاتور آمده است

[quote='shahsavan1']با تشکر از این کتاب، مخلص مدتهاست بدنبال خاطرات تقی زاده (زندگی طوفانی) میگردم -که گویا دیگر تجدید چاپ نشده و نخواهد شد. اگر موجود است مرحمت فرمایید.[/quote]
گمان نمی‌کنم موجود نباشد. زندگی طوفانی سال گذشته توسط انتشارات توس تجدید چاپ شده و در بازار موجود است. ظاهرا به عنوان جلد یکم از مجموعه مقالات تقی‌زاده.

همه می دانند که مانی پیامبر نبوده. ادعای پیامبری کرده.بهای این ادعا هم جانش بود.

[quote='mpm7030']
ضمن سپاس از نقد بایسته ی شما دوست گرامی
بایست ابتدا اذعان کنم منبع من کتب حاضر نیستند بلکه مقالاتی است که پیرامون آیین مانوی در چین به نگارش درآمده اند
در مورد زبان بیان شما اینگونه بود که زبان ...
باقی تذکرات شما تا حدودی عاقلانه بود
بله ممکنه اطلاعات بنده تا حدودی از دید شما دارای نقص باشد لیکن من هم دلایل خود را برای استدلالات خود دارم[/quote]
میثم عزیز، مطالعه تاریخی اگرچه می‌تواند متکثر باشد اما به خصوص با پیشرفت‌های اخیر در روش‌شناسی تاریخی و نیز منابع مانوی نوعی اجماع قابل حصول شده است. بنابراین نه «دید» من شخصی است و نه «استدلالات» شما می‌تواند شخصی باشد، و نه «تذکرات» من می‌تواند «تا حدودی عاقلانه» باشد. تصور من هم این نبود که منبع شما کتاب تقی‌زاده است، و در کتاب او این خطاها وجود ندارد.
همان‌طور که گفتم کشف متون مانوی در تورفان مربوط به دهه ۱۹۳۰ است، اما آنچه انقلابی در مطالعات مانوی ایجاد کرد متنی است با نام دست‌نوشته یونانی که در دهه هفتاد مسیحی کشف شد و البته کشفیاتی در مصر اوایل دهه ۹۰. بنابراین اگر به مانویت در چین اکتفا کنید برخی واقعیات تازه‌یاب را مغفول گذاشته‌اید. درباره زبان مانی همان طور که جناب آپیک گفتند، بین تمام مانی‌شناسان اجماع وجود دارد و جای تردید نیست. ضمن اینکه تارومار و نابودی آثار مانویان عمدتاً مربوط به عصر ساسانی است نه به قول شما «تکش تازیان».
درباره لفظ منجی: در مطالعه تاریخی نمی‌توان به متون دینی اکتفا کرد. مثل اینکه شما تاریخ مسیحیت را بر اساس اناجیل بنویسید. اساسا متون دینی را نمی‌توان به عنوان فاکت تاریخی در نظر گرفت. سخن شما بیشتر ارزش‌گذارانه و جانب‌دارانه است تا اینکه درست باشد.
راجع به ارژنگ هم باید گفت هنر مانوی متأثر از آن است اما اصل کتاب موجود نیست. می‌توانید کتاب هنر مانوی را بخوانید که دکتر اسماعیل‌پور ترجمه کرده است.
باز هم خوشحالم که بحث را پیگیری کردی.
اما جناب آپیک! در مورد نکات مهم و درستی که اشاره کردید بحث و استدلال زیاد است که سخن به درازا می‌کشد. در همین ارتباط مقاله‌ای نوشته‌ام و به یکی از این نشریات علمی‌پژوهشی داده‌ام برای چاپ. وقتی چاپ شد حتما برای دوستان کتابناکی لینکش را می‌گذارم. تشکر از شما برای ورودتان به بحث.

[quote='Apikshafiee']سلام
ببخشید
ضمن اینکه خیلی خوب است که برای گفتاری که داشتید دلیل ارائه کردید اما من فکر میکنم این جمله شما که "باقی تذکرات شما تا حدودی عاقلانه بود" حرف زیاد جالبی نبود!
با اجازه آقای alitad خدمت شما عرض کنم که در اینکه زبان مانی آرامی بوده و نه پهلوی شک نکنید! زبان بابلی ها ، همانجایی که شما فرمودید ".او در بابل عراق زاده شد" هیچوقت پهلوی نبوده! بلکه تا تاریخ یاد دارد (منظور کتیبه ها و نشانه های دیگر است) زبان مردم بابل ، بلکه عراق بجز شهرهای نزدیک ایران زبان پهلوی نبوده و پیوسته زبانهایی چون سومری ، اکدی ، بابلی نو و آشوری در آن سخن گفته میشده! (در مورد عراق البته باید دانست که زبان فیلی که تغییر یافته فهلوی یا همان پهلوی است هم اکنون هم در عراق هست!)
اما در مورد گنوسیان ما اصلا فرقه ای به این نام نداریم بلکه گرایش های درون گرایانه و عرفانی گوناگونی که از امتزاج و اضافه به بعضی ادیان اتفاق افتاده را اینگونه نامیده اند (البته ناستیک یا غنوصی یا انسی هم بعضی گفته اند!)
اما در مورد لینکهایی که ارائه دادید (عکسها) ، عکس نخست به خط و زبان ایغوری ست! شما خط سغدی را که نگاه کنید از بالا به پایین نیست! اما خط ایغوری که نوعی ترکی چینی است هنوز در تورفان رواج دارد ؛ در حالیکه خط و زبان سغدی از خانواده زبانهای ایرانی هستند!
موفق و موید باشید
پیشاپیش عید سعید فطر بر شما مبارک
خدانگهدارمون
[/quote]
بله تصویر نخست خط ایغوری ترکی است اشتباه از جانب من بود

با تشکر از این کتاب، مخلص مدتهاست بدنبال خاطرات تقی زاده (زندگی طوفانی) میگردم -که گویا دیگر تجدید چاپ نشده و نخواهد شد. اگر موجود است مرحمت فرمایید.

سلام
ببخشید
ضمن اینکه خیلی خوب است که برای گفتاری که داشتید دلیل ارائه کردید اما من فکر میکنم این جمله شما که "باقی تذکرات شما تا حدودی عاقلانه بود" حرف زیاد جالبی نبود!
با اجازه آقای alitad خدمت شما عرض کنم که در اینکه زبان مانی آرامی بوده و نه پهلوی شک نکنید! زبان بابلی ها ، همانجایی که شما فرمودید ".او در بابل عراق زاده شد" هیچوقت پهلوی نبوده! بلکه تا تاریخ یاد دارد (منظور کتیبه ها و نشانه های دیگر است) زبان مردم بابل ، بلکه عراق بجز شهرهای نزدیک ایران زبان پهلوی نبوده و پیوسته زبانهایی چون سومری ، اکدی ، بابلی نو و آشوری در آن سخن گفته میشده! (در مورد عراق البته باید دانست که زبان فیلی که تغییر یافته فهلوی یا همان پهلوی است هم اکنون هم در عراق هست!)
اما در مورد گنوسیان ما اصلا فرقه ای به این نام نداریم بلکه گرایش های درون گرایانه و عرفانی گوناگونی که از امتزاج و اضافه به بعضی ادیان اتفاق افتاده را اینگونه نامیده اند (البته ناستیک یا غنوصی یا انسی هم بعضی گفته اند!)
اما در مورد لینکهایی که ارائه دادید (عکسها) ، عکس نخست به خط و زبان ایغوری ست! شما خط سغدی را که نگاه کنید از بالا به پایین نیست! اما خط ایغوری که نوعی ترکی چینی است هنوز در تورفان رواج دارد ؛ در حالیکه خط و زبان سغدی از خانواده زبانهای ایرانی هستند!
موفق و موید باشید
پیشاپیش عید سعید فطر بر شما مبارک
خدانگهدارمون

ضمن سپاس از نقد بایسته ی شما دوست گرامی
بایست ابتدا اذعان کنم منبع من کتب حاضر نیستند بلکه مقالاتی است که پیرامون آیین مانوی در چین به نگارش درآمده اند
در مورد زبان بیان شما اینگونه بود که زبان او آرامی بود.بله این نقد تا حدی می تواند درست باشد ولی زمانی درست است که منبع موثقی در دست باشد حال آنکه همه آگاهیم که تمام منابع در هنگامه تکش تازیان به ایران زمین نابود شدند.استدلال من از زبان به بحث سیتره ایران در هنگامه حکمروایی ساسانیان بر بین النهرین باز میگردد چرا که تاریخ اذعان می کند که برای اینکه بخواهی سخنی را با قومی در میان گذاری نیاز است زبان آن قوم را بلد باشی(البته اسلام استثناء است و نیازی به زبان نداشت!)و زبان مردم کوچه و بازار جملگی پهلوی بود و زبان درباریان دری.
در خصوص آوردن نام منجی بهتر است اشاره ای به متون کهن داشته باشیم:کودکی مانی در میان گنوسیان سپری گشت و آموزه‌های کودکی او متأثر از باورهای آنان شد، همچنانکه بعدها دین خودش نیز متأثر از باورهای گنوسی بود. او در نوجوانی ادعا کرد که به او وحی شده‌است و او فارقلیط، موعود عهد جدید است و واپسین فرستاده و پایان پیامبران، که فرمانروایی آدم را با هدایت الهی به سرحد نهایت می‌رساند، که در بر گیرنده کسانی چون شیث، نوح، ابراهیم، سام پسر نوح، نیکوتئوس، خنوخ، زرتشت، هرمس، افلاطون، بودا و عیسی است.
در مورد کتب او که ذکر آ« کذشت و شما بیان نمودید که اکنون اثری از آنها باقی نیست بایست بیان نمود که:
کتاب سفر الاسفار یا رسالات
نامه های از مانی به شخصیت های گوناگون در دست است که در متون اسلامی و از آن جمله ابن ندیم نیز به آن اشاره کرده است. اصل این نامه ها در متون گوناگون پارسی و عربی و سغدی به جای مانده است. متن این نامه ها دربر گیرنده مواعظ و اندرز و سخنان حکیمانه از مانی است و بسیار کوتاه و جذاب نوشته شده است. ابن ندیم فهرست از عنوان های ۷۷ نامه مانی را به رهبران جوامع مانوی در شهرهای گوناگون آورده است.
کتاب شاپورگان
مانی این کتاب را به نام شاپور ساسانی پرداخته و نوشته است و در آن مطالب مربوط به مبدا و معاد را نوشته است. از درونمایه کتاب های گوناگون که درباره کتاب شاپورگان نوشته اند برمی آید که این کتاب مشتمل بر مطالبی در شرح زندگی مانی، چگونگی نزول وحی بر او، اصول عقاید، تکوین جهانی و سرانجام آن بوده است. کتاب شاپورگان در سده سوم به زبان فارسی میانه نوشته شده است و به زبان آرامی نوشته نشده است و زبان آن پهلوی می باشد.
پس مانی به زبان پهلوی هم آشنا بوده است.
باقی تذکرات شما تا حدودی عاقلانه بود
برای اطلاع بیشتر به لینک های زیر رجوع نمایید:
ابتدا برگهایی از کتاب ارژنگ که نوازندگا و هنرمندانو ن را نمایش می دهد و زبان آن سغدی است و در تورفان پیدا شده است
http://tamadonema.ir/wp-content/uploads/2014/05/Manicheans.jpg
http://img1.tebyan.net/big/1391/09/9210651341401916322111223411921619423167.jpg
http://www.chn.ir/Images/News/mani283-400.jpg
http://www.zorbas.de/maniguide/scans/anpoul05.jpg
http://www.uni-koeln.de/phil-fak/ifa/NRWakademie/papyrologie/Manikodex/Manikodex_300/M108_109_300.jpg
http://www.events.ir/no006/images/006e2.jpg
http://i-cias.com/e.o/ill/mani01.jpg
لینک های بعدی برای کسب آگاهی شماست
http://www.joy.hi-ho.ne.jp/sophia7/mani-r1.html
http://www.iranicaonline.org/articles/fehrest#iii
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C
بله ممکنه اطلاعات بنده تا حدودی از دید شما دارای نقص باشد لیکن من هم دلایل خود را برای استدلالات خود دارم