نادرشاه و بازماندگانش
نویسنده:
عبدالحسین نوایی
درباره:
نادرشاه افشار
امتیاز دهید
همراه با نامههای سلطنتی و اسناد سیاسی و اداری
«نادر شاه و بازماندگانش: همراه با نامههای سلطنتی و اسناد سیاسی و اداری» تالیف مورخ و نویسنده معاصر، عبدالحسین نوایی است. کتاب در بردارنده مکاتباتی است که از طرف نادرشاه چه در دوره حکومت وی و یا قبل از حکومتش مبادله شده است. نویسنده سعی داشته است که مکاتبات مبادله شده، تاریخ معاصر ایران را جمع آوری نماید و بخشی از این اسناد را گرد آورده است.
کتاب در پنج فصل تنظیم شده است، بدین ترتیب که نویسنده در چهار فصل اول، به شرح حوادث و اسناد زمان نادر شاه و در آخرین فصل، به بازماندگان نادر و اسناد مربوط به آنها پرداخته است. شیوه نگارش کتاب بدین گونه است که پیش از ارائه اسناد بخشی از تاریخ یا شرح حال شخصیتها را بیان کرده است. متن نامهها بر اساس ادبیات آن ایام تنظیم شده است و قهرا برای کسانی که اطلاعات ادبی قدیم یا اطلاعات تاریخی کافی ندارند، شاید فهم جامع جملات تا حدی مشکل میباشد.
بیشتر
«نادر شاه و بازماندگانش: همراه با نامههای سلطنتی و اسناد سیاسی و اداری» تالیف مورخ و نویسنده معاصر، عبدالحسین نوایی است. کتاب در بردارنده مکاتباتی است که از طرف نادرشاه چه در دوره حکومت وی و یا قبل از حکومتش مبادله شده است. نویسنده سعی داشته است که مکاتبات مبادله شده، تاریخ معاصر ایران را جمع آوری نماید و بخشی از این اسناد را گرد آورده است.
کتاب در پنج فصل تنظیم شده است، بدین ترتیب که نویسنده در چهار فصل اول، به شرح حوادث و اسناد زمان نادر شاه و در آخرین فصل، به بازماندگان نادر و اسناد مربوط به آنها پرداخته است. شیوه نگارش کتاب بدین گونه است که پیش از ارائه اسناد بخشی از تاریخ یا شرح حال شخصیتها را بیان کرده است. متن نامهها بر اساس ادبیات آن ایام تنظیم شده است و قهرا برای کسانی که اطلاعات ادبی قدیم یا اطلاعات تاریخی کافی ندارند، شاید فهم جامع جملات تا حدی مشکل میباشد.
آپلود شده توسط:
hanieh
1393/01/05
دیدگاههای کتاب الکترونیکی نادرشاه و بازماندگانش
من هیچ گاه نگفتم شاهان باید به دنبال حقوق بشر می بودند. آن هم در 300، 400 سال پیش. در آن زمان چیزی به نام حقوق بشر در فرهنگ عامه اروپائیها نیز جایی نداشت و تنها در نوشته های نخبگان و فیلسوفان یافت میشد. فقط گفتم سخنانی که بعضاً به برخی شاهان قدیم نسبت داده می شود چندان اعتباری ندارد و تنها به درد ارضای احساسات ناسیونالیستی می خورد.
من و شما به ایرانی بودن افتخار می کنید، یک آمریکایی به آمریکایی بودنش، یک آلمانی به آلمانی بودنش، یک ژاپنی به ژاپنی بودنش و یک هندی به هندی بودنش. اینها مفاهیمی نسبی است که بسته به هر کس و محل تولدش متفاوت خواهد بود. ولی غارت و تجاوز مفاهیمی نسبی نیستند و در همه نواحی جغرافیایی به طور مطلق مورد نکوهش قرار می گیرند. پس ایرانی بودن من دلیل نمی شود من جنایات یکی از شاهان سرزمینم را کار مثبتی جلوه بدهم هرچند ممکن است در کنار آن جنایات کارهای مثبتی نیز انجام داده باشد.
اینکه نادرشاه افعان ها را از ایران بیرون راند کار مثبتی بود ولی می توانست بعد ازآن به عمران و آبادانی بپردازد و لزومی به حمله به همسایگان و غارت آن ها نبود.
ما قبل از اینکه از دید یک ایرانی به اشخاص و رویدادهای تاریخی نگاه کنیم باید از دید یک انسان به رنج و عذابی که امثال چنگیز و نادر بر مردم بی گناه تحمیل کردن نگاه کنیم.
ولی ای کاش کیفیتش بهتر بود .