مناقب العارفین - جلد 1

مناقب العارفین - جلد 2:
http://ketabnak.com/comment.php?dlid=57149

عرفان ایرانی، از همان بدوِ پیدایش، منادی نوع‎دوستی و مهرورزی، مبلّغِ فتوت و کرامت، مروّجِ مسالمت و سماحت و مشوق مدارا و سعه صدر بوده است. آثارِ اکثریت قریب به اتفاق عارفان ایران زمین، گویاترین گواه این مدعاست.
در این میان، اندیشه‌های والای مولانا جلال‌الدین محمّد مولوی که عمدتاً در اثرِ جاویدان او مثنوی معنوی انعکاس یافته از ویژگی و برجستگی خاصی برخوردار است.
مناقب‌ العارفین که گاه به اختصار از آن تحت عنوان مناقب‌ افلاکی یاد می‌شود، کتابی است به زبان فارسی که شمس‌الدین احمد عارفی افلاکی از مریدان شیفته مولانا جلال‌ الدین محمّد مولوی به دستور مراد و استادش شیخ جلال‌الدین عارف چلبی ، نواده مولانا، نگاشته است.
این کتاب حاوی اطلاعات ارزنده و نفیسی دربارة شرح احوال و افکار مولانا و نیز درباره خاندان وی و استادان و جانشینان و بازماندگان اوست.
افلاکی درباره انگیزه تألیف مناقب‏ العارفین می‏گوید: روزی در محضر عارف چلبی و جمعی از بزرگان و مشایخ از اثرِ معروف شیخ فریدالدین عطار نیشابوری ـ تذکرة الاولیاء ـ سخن به میان آمد. حاضران نگارش کتابی نظیر آن را در شرح احوال مولانا و خاندان و اصحاب او بسیار مناسب دانستند و از آن میان، عارف چلبی، مرا به تألیف چنین کتابی تکلیف و تحریض کرد.

مناقب ‏العارفین از جهات متعدد واجد اهمیت و ارزش است:
1ـ در این کتاب از شرح احوال و آثار و اقوالِ بسیاری از عارفان بزرگ، به‏ ویژه مولانا جلال‌‏الدین رومی و اخلاف و اسلاف او، و نیز شرح و تفصیل اخبار و وقایع مربوط به خاندان و سلسله او به نحوی مبسوط و مستوفی سخن رفته است. از این رو، از دیر باز، از منابع بسیار معتبر و مورد استفاده و استناد مولوی شناسان و عرفان پژوهان بوده است.

2ـ در این کتاب، چگونگی آداب و رسوم صوفیانه و اصطلاحات عرفانی و خانقاهیِ متداول در آن روزگار به تفصیل تشریح شده است.

3ـ در این کتاب، بسیاری از رویدادهای مهم آناتولی (= آسیای صغیر) در سده ‏های 7 و 8 ق که در منابع تاریخی مغفول مانده و یا بدانها توجه کافی مبذول نگردیده، ذکر شده است.