تاریخ ایران در دوره قاجار

[quote='pirmardan']اگر پادشاهی در طلب دنیا باشد بر او به صرف این امر حرجی نیست ولی اگر نماینده مذهبی دنیا گرا شد تمامی جامعه به انحطاط خواهد رفت. دنیا گرایی نماینده مذهب نشانه دو رویی و نفاق وی است حال آنکه حتی پادشاهی خوب به عنوان مظهر ملتش در کاخ زندگی می کند نه در بیغوله و این نشن دو رویی و نیست بلکه بخشی از وظیفه اوست. از این گذشته در دوران افول ایران در قرن نوزدهم اینکه پادشاهی تصمیم به عقد قراردادی با قدرتهای حاکم در زمان خود کند در حیطه اختیارات و وظایف اوست. دخالت عالم دینی در این امور نه از تدبیر او بلکه از پستی اوست. ای کاش آنانکه بر پادشاه خرده می گیرند بدانند که ملایانی چون میرزای شیرازی بسی پلیدتر از شاهان زمان خود بودند.[/quote]
بحثو نکشون به سمت اینه بگوییم عالم دینی باید چه خصوصیاتی داشته باشد. کماکان که من دفاعی از آنها نمیکنم. خود میرزای شیرازی و غیره هم دست پرورده ناصرالدین شاه قاجار بودند. ایشون شاه به شدت مذهبی بود و بسیاری از روحانیون رو درامور دخالت میداد. درباره وظایف شاه، درسته که شاه این وظایف را دارد، ولی وقتی درباریان فاسدی چون علی اصغر اتابک و غیره را صدراعظم میکند و پیمان نامه های استعماری امضا میکند برای عیاشی خود و زنانش، من نمیتوانم به این شخص برخلاف شما یک شاه میهن پرست و عادل بگویم. شاهی که فقط برای عیاشی خودش ونه برای رفاه کشورش کار کند و میهن پرستان را به کنار بزند، از پست نیز پست تر است. باز حداقل میرزای شیرازی از حیطه خود خارج شد و تصمیمی به صلاح مردم گرفت.

اگر پادشاهی در طلب دنیا باشد بر او به صرف این امر حرجی نیست ولی اگر نماینده مذهبی دنیا گرا شد تمامی جامعه به انحطاط خواهد رفت. دنیا گرایی نماینده مذهب نشانه دو رویی و نفاق وی است حال آنکه حتی پادشاهی خوب به عنوان مظهر ملتش در کاخ زندگی می کند نه در بیغوله و این نشن دو رویی و نیست بلکه بخشی از وظیفه اوست. از این گذشته در دوران افول ایران در قرن نوزدهم اینکه پادشاهی تصمیم به عقد قراردادی با قدرتهای حاکم در زمان خود کند در حیطه اختیارات و وظایف اوست. دخالت عالم دینی در این امور نه از تدبیر او بلکه از پستی اوست. ای کاش آنانکه بر پادشاه خرده می گیرند بدانند که ملایانی چون میرزای شیرازی بسی پلیدتر از شاهان زمان خود بودند.

[quote='pirmardan']ماجرا هایی چون امر تنباکو در دوران قاجار نتیجه آزادی خواهی نبودند. کسانی که در نجف ( در حیطه حکومت عثمانی) ادعای آزادگی کرده و از خامی مردم عامی بهره جستند تا دنیای خود را اباد کنند به هیچ وجه صلاح این سرزمین را نمی خواستند. در زمانی که به تدریج نظام حکومتی به سمت اداره مالیاتی به گونه نوین پیش می رفت , ملایانی که می خواستند جیبی را که قبلا از خمس و زکات پر می شد و حال خالی شده بود باز پر کنند , از سادگی عوام بهره جستند و این بساط را به پا نمودند.[/quote]
شاید روحانیون میخواستند دنیای خودرا آباد کنند، ولی ناصرالدین شاه که به قولتان ادب پرورترین شاه ایران است، با دادن امتیاز تنباکو نمیخواست دنیایش را آباد کند؟ درضمن مدرن کردن نظام مالیاتی در عصر مشروطه کلیک خورد

ماجرا هایی چون امر تنباکو در دوران قاجار نتیجه آزادی خواهی نبودند. کسانی که در نجف ( در حیطه حکومت عثمانی) ادعای آزادگی کرده و از خامی مردم عامی بهره جستند تا دنیای خود را اباد کنند به هیچ وجه صلاح این سرزمین را نمی خواستند. در زمانی که به تدریج نظام حکومتی به سمت اداره مالیاتی به گونه نوین پیش می رفت , ملایانی که می خواستند جیبی را که قبلا از خمس و زکات پر می شد و حال خالی شده بود باز پر کنند , از سادگی عوام بهره جستند و این بساط را به پا نمودند.

و تلک الایام نداولها بین الناس
هر قومی, مردمی, فرهنگی و حکومتی دورانی دارد. گاهی اوج و سپس افول را می آزماید, همانگونه که آدمیزاد هم چون به دنیا می آید به تدریج رشد می کند به پختگی می رسد و سپس افول می کند تا به مرگ و بازگشت به خالق خود برسد. هدف از این زندگانی آزموده شدن برای سرای باقی و اباد کردن جایگاهی است که بازگشت به آن سرنوشت همه ماست. ایرانیان مرز و بوم باستانی ما نیز زمانی درخشیدند و فرمانروایان بسی سرزمین ها بودند, چونانکه تمدن های دیگر هم این روال را داشته اند, آنچه که ما در تاریخ چند قرن اخیر شاهدیم دوران افول سیادت و سروری ایرانیان است. اینکه خود را در چنبره تحلیل قدرتمندان اروپایی بکنیم جز تلف کردن نیروی حیاتی و افسوس حاصلی به بر نخواهد آورد. همان به که گنجینه تعالیم روحانی بزرگانی چون مولانا, نظامی, بزرگمهر و بسیاری دیگر روی آوریم و سرای آخرت خود را آباد کنیم.

[quote='pirmardan'] این ساده نگری است که افول قدرت را خطای آنانی دانست که در ان دوران دشوار بار رهبری سرزمینی را بر دوش داشتند. دوران قاجار به مدد دور اندیشی شاهان قاجار تا حدودی ایران از طوفان بر کنار ماند. کافی است به سرزمین همسایه هند بنگریم که چگونه با ان سابقه تمدن درخشان زیر سلطه انگلیس در آمد. قاجاریه حد اقل ما را از سرنوشتی مشابه هند حفظ کردند.[/quote]
اصولا هر حکومتی مطلقا بد نیست. قاجارها هم اقدامات خوبی کرده‌اند که یکیش حفات ایران دربرابر استعمار بود. اما لازم بذکر است در اواخر ما داشتیم کلا مستعمره میشدیم که آزادیخواهان با آن مخالفت کردند. مانند امتیاز تنباکو و قرارداد۱۹۱۹و۱۹۱۷ و بسیاری از قراردادهای زمان ناصرالدین شاه. این امتیازات تجاری بود که پای انگلیس را به هند کشانید. اگر رشادت آزادیخواهان و مردم نبود چنین سرنوشتی از ایران پوشیده نمیشد.
اما چیزی که ما را از قاجار متنفر میکند این نیست. اولا خوشگذرانی و عیاشی و الواطی شاهان در زمان های بحرانی. این شاهان هرچقدر میهن پرست بودند اما در دام عیاشی نمیتوانستند درست حکومت کنند و به فقر مردم و نَفوذ خارجه بی توجه و آبرو نیز برای ما در جهان نذاشته بودند. دوم درباریان چاپلوس فاسد و استعمارزده که بسیاری از این قراردادهارا ثبت کردند و با خارجی ساختند. سوم تصفیه کردن افراد لایقی چون قائم مقام و امیرکبیر و حاج ابراهیم بدست شاهان قاجار بود که آنها میتوانستند ایران را از بحران نجات دهند اما شاهان قاجار نگذاشتند آنها کارشان را بکنند.
اما قاجار در مقایسه با سلسله هایی چون سلجوقیان و ایلخانان و تیموریان که رسما با اقداماتشان به عصر طلایی اسلام و ایران پایان دادند، چندان بد و خائن نیستند.

کی از شاهزادگان قاجار, بانو مهرماه فرمانفرمائیان در پیشگفتار خاطرات کودکی خود که زیر عنوان "زیر نگاه پدر" به انتشار رسیده است چنین می گویند: "در زمانی که تقدیر چنین خواست تا وزنه سیادت جهانی به سمت مغرب زمین سنگینی کند و آنها سرزمین ها و مردم مشرق زمین را زیر سلطه خود آورند, یکی از سردمداران استعمار انگلیس گفت که برای غلبه بر تمدن های هزاران ساله چونان مصر, هند, چین و ایران زمین بایستی نخبگان فکری ان دیاران را چونان بار آورد که میراث باستانی و ارزش های بومی خود را به فراموشی سپرده و از گذاشته خویش رویگردان گردند." آنانی به بزرگانی چون آقا محمد خان قاجار به دیده کوچکی می نگرند هرگز به درک عظمت واقعی فرهنگ خویش واقف نخواهند شد. هر فرهنگی دوران شکوهی دارد و دوران افولی. این ساده نگری است که افول قدرت را خطای آنانی دانست که در ان دوران دشوار بار رهبری سرزمینی را بر دوش داشتند. دوران قاجار به مدد دور اندیشی شاهان قاجار تا حدودی ایران از طوفان بر کنار ماند. کافی است به سرزمین همسایه هند بنگریم که چگونه با ان سابقه تمدن درخشان زیر سلطه انگلیس در آمد. قاجاریه حد اقل ما را از سرنوشتی مشابه هند حفظ کردند.

کتاب خیلی جالبی بود

اسم کتاب را بگذارید تاریخ خائن ترین کثیف ترین نجس ترین احمق ترین فرزندان مغول
آیا گمان دارید اگر در شرایط آن دوران وقدرتی که کشورهای غربی به دلیل انقلاب صنعتی و بازرگانی فرامرزی وبالا رفتن میزان نسبی رفاه و دانش جامعه پیدا نموده بودند جز خاندان قاجار هر طایفه دیگری در ایران قرن نوزدهم بر مصدر کار سوار بود تفاوت چشمگیری داشت؟
دوران فتحعلیشاه تمام به جنگ با روس نگذشت بلکه در کنار خودسری وطغیان مدعیان داخلی که خود را از قاجارهای تازه به قدرت رسیده کمتر نمی دانسته و در سر خویش خیال خام اورنگ نشینی می پروراندند کشور مدام در معرض هجوم افغان ها وخوارزمیان و زیاده خواهی ترکان عثمانی بود.
اوضاع در آن روزگارانبدین گونه بود که پس از پراکنده شدن خبر تسخیر آذربایجان در جنگ دوم ایران و روس در سال 1828 خوانین یزد و کرمانبه هوای استقلال این دو استان افتاده بودند و اگر نبود نیروهای نظامی تعلیماروپایی دیده که در هر حال به دلیل سال ها جنگ با روس و عثمانی تا حدودی منظم بودند در دهه های نخست قرن نوزدهم ایران به ایرانستان، این کعبه آمال روشنفکر نمایان ایرانی، بدل شده و به راحتی به خان نشین هایی زیر نفوذ روس و انگلیس بدل می گردید

نسبت به دوران خونبار جنگ های داخلی قرن هژدهم ایران قرن نوزدهم هرچند در چرخه رقابت روس وانگلیس در حال خرد شدن بود باز از ثبات وامنیت نسبی برخوردار بود.
از سال 1860 بازرگانان فارس و بویژه شیراز در فکر سرمایه گذاری و ایجاد کنسرسیومی برای کشیدن راه آهن بوشهر-شیراز-تهران بودند که رقابت دو همسایه مانع از آن شد.
راه آهن(ماشین دودی)تهران -شهر ری در واقع طرح پایلوتی بود برای مسیر زیارتی-بازرگانی تهران مشهذ که آن نیبز به دلایل گوناگون اجرا نگردید.

به نام خدا
با سلام
اسم کتاب را بگذارید تاریخ خائن ترین کثیف ترین نجس ترین احمق ترین فرزندان مغول