منم ایوب

مزامیر ایوب
صحنه، خرابه اى را نشان مى دھد که سایه روشنى از نور آبى سیر، فضا را روشن کرده است.ایوب در گوشه اى
زانو در بغل دارد و دستھایش را روى زانوھایش گذاشته و سر فرو برده است. سه شخص از دوستان او در مقابلش
قرار دارند. شخص اول نشسته است، شخص دوم و سوم ایستاده اند.شخص چهارم در زاویه اى متفاوت با دیگران نشسته است. زن ایوب به فاصله ى کمى ازایوب آھسته ولى مشوش قدم میزند. فرشته اى در بالاى جایگاھى فراتر از سایرین ایستاده است و گاه به دیگران و گاه به آسمان مى نگرد.