منم ایوب

مزامیر ایوب
صحنه، خرابه ای را نشان می دھد که سایه روشنی از نور آبی سیر، فضا را روشن کرده است.ایوب در گوشه ای
زانو در بغل دارد و دستھایش را روی زانوھایش گذاشته و سر فرو برده است. سه شخص از دوستان او در مقابلش
قرار دارند. شخص اول نشسته است، شخص دوم و سوم ایستاده اند.شخص چهارم در زاویه ای متفاوت با دیگران نشسته است. زن ایوب به فاصله ی کمی ازایوب آھسته ولی مشوش قدم میزند. فرشته ای در بالای جایگاھی فراتر از سایرین ایستاده است و گاه به دیگران و گاه به آسمان می نگرد.