مقصد اقصی

[quote='khar tu khar'] چگونه میتوان یک عارف حقیقی را از یک عارف دروغین تشخیص داد ؟
در واقع من بدنبال یک سنگ محک هستم تا عیار شخص عارف را بسنجم .[/quote]
تشخیصش ساده نیست شاید تا خودت به مقام یک عارف راستین نرسی نتونی در مورد دیگران درست قضاوت کنی.
منظور من از نقل اون اشعار این بود که عرفان یعنی اخلاق پاک؛ به نظر من یک آدم معمولی هم اگه جوانمرد و درستکار و راستگو و خیرّ و... باشه عارفه هرچند اسمی از چلّه نشینی و اصطلاحات عرفان و تصوّف نشنیده باشه و در مقابل کسی که رفتارش با اخلاق درست منافات داره عارف نیست حتی اگه صد چلّه و صد حج تجربه کرده باشه و اشعار صوفیانه سروده باشه و عمرش رو در ریاضت گذرونده باشه.( نجم الدین رازی مولّف مرصاد العباد زمان حمله مغول زن و بچه ش رو رها کرد و به تنهایی به آسیای صغیر فرار کرد)
« نماز نافله خواندن کار پیر زنان است؛ حج گزاردن گشت جهان است؛ روزه ی تطوّع (مستحب) صرفه ی نان است، دلی به دست آر که کار آن است» خواجه عبدالله انصاری
عارف خوش قلب و عدالت طلب و اهل تسامحه. غیرمسلمان ها رو جهنّمی نمیدونه (مولانا در مثنوی پیروان ادیان الهی رو برابر میدونه)؛ سرنوشت کل بشر براش مهمه نه فقط خودش یا احتمالاً اطرافیانش. دغدغه ی اصلیش به آگاهی و آرامش و شادی رسوندن دیگرانه. عارف از درون شاده چون سرچشمه ی هستی رو خیر محض میدونه و جهان رو دارای آفریدگاری مهربان و بخشنده، و جهان و رنج ها و تلخیهاش رو موقّت و زود گذر...
خلاصه محک خلوص، رفتار فرده. البتّه اخلاق و ذات رو نمیشه در زمان کوتاه با یکی دو کار نیک، راستین و پاک قلمداد کرد؛ یا باید چشم بصیرت داشته باشی و یا بعد از سالها ارتباط یا تحقیق به شناخت برسی...

سیندرلا جان و محسن جان ممنون از توضیحات . اما سوال من چیز دیگریست .
من پرسیدم چگونه میتوان یک عارف حقیقی را از یک عارف دروغین تشخیص داد ؟
در واقع من بدنبال یک سنگ محک هستم تا عیار شخص عارف را بسنجم .

[quote='khar tu khar']عارف و سالک واقعی کیست ؟ وچگونه میتوان آنرا تشخیص داد ؟
آیا کسی که میاید چند بیت عرفانی میخواند عارف است ؟ آیا کسی که کتاب عرفانی میخواند عارف است ؟
سوال در این زمینه فراوان است . [/quote]
حافظ: هزار نکته ی باریکتر ز مو اینجاست نه هر که سر بتراشد قلندری داند
گلستان باب دوم در اخلاق درویشان: دلقت به چه کار آید و تسبیح و مرقّع؟ خود را ز عمل های نکوهیده بری دار
حاجت به کلاه برکی داشتنت نیست درویش صفت باش و کلاه تتری دار
دوری از عمل های نکوهیده یعنی رفتاری که « در همه جای دنیا و در همه ی زمان ها» اخلاق نامیده می شود؛ نه چیزی که در یک گوشه ی دنیا عبادتش می دانند، در جایی دیگر آیین و در جایی دیگر خرافات...
و یکی از این عمل های نکوهیده نوعی تکبّر است که فقط افراد کتابخوان به آن مبتلا هستند. ( به گفته ی پریستلی نویسنده ی کتاب سیری در ادبیات غرب )

جناب خر تو خر یکی از دلایل علاقمندی به عرفان و وارد شدن در این وادی بن بست های است که انسان فعلی با آن روبرو است .خود من راه رهایی از تمام مشکلات را در این راه (عرفان )یافتم کتابهای بسیار خواندم ولی در نهایت تنها راهی که مرا به نتیجه رساند کتابهایی بودند که اگر چه از من یک عارف نساخته ولی راه و سر نخ راه را به دستم داده است .خواندن کتاب خوب است تا وقتی که از ما انسانی متفاوتر وبهتر بسازد و باید به شما دوست کتابناکی خود بگویم در غیر این صورت نه تنها رفتن به بازار کتاب جز شلوغی و ازدحام فایده ایی در بر نخواهدداشت بلکه نتیجه ایی هم جز سر در گمی نخواهد داشت. راه خدا ،هستی ...... راه دل و عشق است و در این راه باید عاشق و ثابت قدم بود و در نهایت وقتی از پوسته آنچه که انسان فعلی با تمام باورهایی که از اول تولد آموخته جدا شدیم می توانیم بگوییم وارد این راه پر پیچ وخم شده ایم.
من کسانی را می شناسم که اشعار عرفای بزرگ را در هر مجلسی بنابر عادت و یرای خود نمایی می خوانند ولی زندگی خصوصی انها با گفته هایشان زمین تا اسمان فاصله دارد سالک واقعی و اهل طریق اهل لاف زدن و حفظ کردن اشعار بزرگان نیست بلکه خود زندگی اش نشان از تمام اشعار است.

این روزها وقتی برای خرید کتاب میروم میبینم که چه تعداد فراوانی بدنبال کتاب عرفانی هستند . به گفته یکی از کتابفروشان یک سوم خریداران دنبال کتابهای عرفانی هستند .
من سوالی برایم پیش آمده است .
عارف و سالک واقعی کیست ؟ وچگونه میتوان آنرا تشخیص داد ؟
آیا کسی که میاید چند بیت عرفانی میخواند عارف است ؟ ( پورفر جان کلی دارم میگویم منظورم به شما یا شخص خاصی نیست )
آیا کسی که کتاب عرفانی میخواند عارف است ؟
سوال در این زمینه فراوان است . اگر کسی از رفقا میتواند کمک کند ممنون میشوم

:.:. . .
تارانه همی بینم او را و شناسد دل،
گویای وی اما نیست جز پلک زدنهایم
وای، از جان، بر جانم! فریاد از من! دانم
من خود باشم، آری، سرچشمه ی بلوایم.
... . ... . ... . ...
من نیز -امان از من!- بازیچه ی دریایم؛
کس لیک نمیداند بر من چه رسید از مد،
جز آنکه سیاهی زد در سر سویدایم؛
او نیک همی داند بر من چه بلا آمد،
در پنجه ی او باشد، هم مرگ وهم احیایم.
ای غایت آمالم! ای ساکن اعلایم!
هان ای فرح روحم! ای دینم و دنیایم!
گو من به فدای تو! ای چشمم و ای گوشم!
تا کی تو درنگ آری در مقصد اقصایم؟
.:.:.. .. ..

سپاس از دوست عزیز و بزرگوارم هوشیمو :x
که این کتاب را برای آپلود در اختیارم نهاد؛
و موجب شد این اثر کم نظیر و کلاسیک نَسَفی،برای اولین بار روی اینترنت بیاید.
کتاب واقعا از نظر نثر و محتوای مطالب عرفانی اش چشمگیر است.