آرمانشهر ( یوتوپیا )

آرمان‌شهر (در زبان‌های غربی utopia) برای نخستین بار توسط توماس مور در سال ۱۵۱۶ در کتابی به همان عنوان بکار گرفته شد. پیش‌تر مفهوم‌های مشابهی از این واژه در آرای فلاسفه یونان باستان (افلاطون و ارسطو) عرضه شده و در فلسفهٔ اسلامی از آن به عنوان «مدینه فاضله» یاد شده است.
آرمان‌شهرخواهی (به انگلیسی: utopianism) عبارت است از دلبستگی به ایجاد یا خیال‌پردازی دربارهٔ یک نظم اجتماعی آرمانی. از روزگار افلاطون تاکنون بسیاری از نویسندگان طرح جامعه‌های آرمانی ریخته‌اند و همچنین بسیاری از گروه‌های دینی و بهبودخواهان سیاسی در اروپا کوشش‌هایی برای برپاکردن جامعه‌های آرمانی کرده‌اند.

کتاب حاضر ،اتوپیا ، نام اثر شهیر توماس مور، است که در نوشتن آن بی شک وی از اندیشه های افلاطون بی بهره نبوده است. این اثر تاثیر عمیقی در شکل گیری نظریه کمونیسم بخصوص در اوایل قرن 18 داشته است البته در دوران خود نیز بر اندیشه های نهضت های مذهبی با گرایش های سوسیال دموکرات هم بی تاثیر نبوده است.
این کتاب شرح زندگی مردم انگلستان در قرن 16 است زیرا دراین سالها انگلستان درگیر جنگ های متعددی بود وفقر وفساد ومنازعات داخلی در انگلستان بیداد می کرد به طوری که دراین سالها کمتر خانواده ای در انگلستان مشاهده می شدکه تنی چند از خانواده خود را در این جنگها از دست نداده ویا به هر نحوی در گیر این اختلافات ودر گیری ها نبوده باشد. از اینها گذشته عده ای از مردم انگلستان نیز در این سالها عادت کرده بودند که معاش خود را از راه اشتغال در مشاغل نظامی تامین نمایند و این عملا به گسترده شدن فضای نظامی در انگلستان بیشتر کمک می کرد@ وقتی جنگ داخلی به پایان رسید عده زیادی از پارتیزان های سابق دست به کارهای راهزنی زدند که در نتیجه امنیت راهها را در قلمروهای خصوصی به خطر انداخت. همچنین در این سالها به دلیل اهمیت صادرات پشم از انگلستان به فلاندر بسیاری از کشاورزان مزارع خود را به چراگاه تبدیل کرده بودند لذا با این وضعیت قیمت نان بسیار بالا رفته بود وهر روز بر تعداد بیکاران در این کشور افزوده می شد و دولت هم به دلیل اوضاع اسف بار راهها مجازات مرگ را برای راهزنان معین کرد اما بااین احوال همچنان روز به روز اوضاع زندگی در انگلستان برای خانواده های فقیر و کم درآمد دشوار ودشوار تر می گشت. لذا مور برای تسکین آلام مردم انگلستان به نوشتن کتاب اتوپی روی آورد و ضمن تشریح وضعیت نابسامان این کشور وگله وشکایت از آن رافائل هیتلدئو را شخصی می داند که در هنگام در یانوردی موفق به کشف جزیره اتوپی می شود.
وی بیان می دارد زندگی در اتوپی سراسر خوشبختی است و بی عدالتی وجود ندارد ومانند جمهور افلاطون دارای نظامات اشتراکی است. در اتوپیا 24 شهر وجود دارد. نقشه همه شهرها دقیق وکامل است تمامی ساختمانها شبیه به هم بوده و مردم می توانند خانه های خود را با دیگران عوض کنند، همه یک جور لباس می پوشند، البته به جز مرادن وزنها و افراد متاهل و هرخانواده ای لباس خود را می سازد. در اتوپی قانون مالکیتی موجود نیست و کارهای راهزنی و نوکری و بانکداری وجود ندارد. همه موظف هستند 6 ساعت کار کنند و همه هر وقت کمبودی داشته باشند می توانند از انبار عمومی برداشت کنند.
تشکیلات اداری وسیاسی اتوپیا کاملا دموکراتیک است.
البته مور ذکر می کند که در اتوپیا بردگانی هم وجود داشتند که شامل 3 دسته از افراد می شدند: یا شهروندانی بودند که باید به عنوان برده کار می کردند تا کیفر مجازات خود را پس دهند یا اسیران جنگی بودند ویا گروهی از خارجیانی بودند که بردگی را به حضور در کشور خود ترجیح می دانند.
برخلاف افلاطون، مور مقام ازدواج را ارج نهاده است و طلاق را به شرط عدم توافق میان زن ومرد می پذیرد و برای هر خانواده ای مسکن جدا در نظر می گیرد البته باز بیان می داردکه هر 2سال افراد می توانند خانه های خود را با هم عوض کنند؛ وی همچنین اعلام می دارد هر زمان که فرزندان در یک خانواده زیاد شود، رئیس شهر می تواند فرزندان خانواده ها را به دیگران بسپارد تا توازن در جامعه برقرار شود.
تمامی ادیان در اتوپیا کاملا آزادند حتی کافران نیز در اتوپیا به راحتی می توانند به انتشار عقاید خود بپردازند؛ دین رسمی اتوپیا خداپرستی همراه با نوعی طبیعت پرستی است و آزار و اذیت سایر ادیان دارای مجازات می باشد.
در سیاست خارجی، اتوپیا باید با اکثر کشورها همپیمان شود و در میان کشورهایی که دنبال سلطه جویی می باشند، تخم نفاق بکارد و در صورت وقوع جنگ باید به متحدان خود کمک کند.