هشتاد و دو نامه از صادق هدایت به حسن شهید نورایی

خیلی جالب بود. یادش گرامی.

از توهین های پیوسته ای که به مردم ایران کرده، مانند: «ولیکن در درجۀ اول شاید بشود برای مستشرقینی که سالها وقت خودشان را به مطالعۀ گذشتۀ این ملت بوگندو صرف کرده اند دست و پایی کرد (نامه ۳۲، برگ ۱۱۹)» بگذریم، به ژاژخایی اش درباره زبان پارسی می رسیم: «زبان فارسی نه یک گرامر حسابی دارد، نه یک لغت (نامه) اقلاً مثل المنجد، نه کتاب کلاسیکی و نه یک کرسی در دانشگاه. با رمل و اسطرلاب هم نمی شود آن را یاد گرفت. فقط عده ای بی‌ خود و بی‌ جهت اظهار فضل می‌ کنند و سر تلفظ لغات تو سر هم می‌ زنند (نامه ۳۳، برگ ۱۲۱). انگلس بدون رمل و اسطرلاب هم می توانست این زبان را یاد بگیرد، اما فردی مانند صادق هدایت نمی توانست! حیف از همان زند بهمن یسن که به دست چنین فردی ترگمان شد!

از اینکه این منابع را گردآوری کرده اید متشکرم موفق باشید و پایدار

کتاب خواندن هم مثل همه چیز دیگر در این ملک لوس و بی معنی شده.
فقط دقیقه ها را سرانگشت می شماریم تا چندتا گیلاس بالا بریزیم و با کابوس شب در آغوش بشویم.
آدم هی چین و چروک جسمی و معنوی می خورد و هی توی لجن پائین تر می رود.
شاید هم اینطور بهتر است البته نه دیگران

سلام تشکر از محبتتون آثارهدایت نجواهای ادیبانه وبث الشکوای روحی زخمی ودرد مند است ماسفانه جسم وروحی دردمند و خسته داشت . وعاقبت همان زخمهای مانند خوره از پا درش اورد. روحش شاد

بی نهایت ممنون و سپاسگزارم

صادق هدایت زمانی که نمی گذارند در روزنامه ها بنویسد برای اینکه بازشناخته نشود نامش را به هادی صداقت برمی گرداند و با این کار دست اندرکاران ایران آن روز را می فریبد و باز نوشتار هایش را به چاپ می رساند

بسیار ممنون. خیلی وقت بود که سراغ این کتاب بودم.

http://ketabnak.com/redirect.php?dlid=39919
داونلود کردم، بسیار عالی

خر تو خر جان لطفا یه لینک دانلود بزار اگر زحمتی نیست.سپاس گذارم.