فراموشی

شرح زندگی پر از درد و رنج فاطمه که از ابتدای زندگی او را در تنهایی ملال آور رها می کنند با این امید که سرنوشت او را به دست زندگی راحتی بسپارد اما سرنوشت او را وارد خانه ای می کند که بعدها درد و رنج مردی به اسم صابر تا آخر عمر بروی تن و روحش باقی می گذارد و بعدها که وارد اردوگاه بهزستی می شود تا در آن زندان با دخترانی رها شده در آن بیابان روبرو شود و آنجا هم رنگی از خوشی نبیند و هر چه هست رنج و درد و نابودی می باشد. در میان این همه عذاب که انسانهای پست برای او بوجود می آورند انسانهایی با دلهای پاک و ظواهری شاید آلوده هستند که او را به آغوش محبت خود می کشند که در خاطرات تلخ فاطمه یه نورهای کوچک هم بتابند که اگر آنها نبودند شاید او از هیچ به هیچ می رسید. در بازی زندگی هر عملی ناچار، دچار عکس العملی است. خوبی را با خوبی جواب خواهند داد وبدی هم به بدی. دید کوتاه آدمها آنها را به این شک می اندازد که به نحوی می توانند زیر بار گناهانشان فرار کنند ولی در اصل آنها تا اخر عمر نیکیها و بدیهایشان را با خود حمل می کنند . چه کسی بهتر از خود شخص می تواند خودش را به سزای اعمال خودش برساند؟ این ذات بشر و چرخش این دایره است که نامش را زندگی گذارده اند .