دنیای قشنگ نو

- «چیز نابی خورده‌ای؟»
- «تمدن خوردم»
- «چی؟»
- «تمدن مسمومم کرد؛ آلوده شدم»
این گفتگوی میان برنارد و وحشی است. دو شخصیت که در دنیای قشنگ نو خلق شده‌اند و هر کدام به شکلی از دایرۀ محصول صرف بودن بیرون افتاده‌اند و رنج تمدنی را درک می‌کنند که از فرط حرکت به سوی رهایی به زنجیرهایی جدید مزین شده و جهانی سراسر ناانسانی پدید آورده است و خدایی یگانه انسان‌ها را به مثابۀ محصولات با اشتراک و یگانگی به ثباتی که آرزو داشته‌اند، رسانده است. ثباتی بی آشفتگی و بی هنر و بی تفکر و بی آزادی. جامعه‌ای با طبقاتی از انسان‌های رام؛ آلفاها، بتاها، گاماها و اپسیلون‌ها. انسان‌هایی تولیدشده، برده‌هایی راضی تحت انقیاد دولتی جهانی؛ که فقط لذت را می‌شناسند. از تراژدی چیزی نمی‌فهمند و کسی هم قادر نیست برای جمعیتی خشنود که هیچ تضادی نمی‌شناسند، تراژدی جدیدی خلق کند. شکسپیر فقط برای کسی قابل درک است که در مالپاییس زیسته باشد؛ همان جان وحشی که فیلم‌های این جهان قشنگ نو در نظرش مزخرف است و عشق را درک می‌کند و از این جهان مالامال لذت‌طلبی متنفر است. جهانی که کهنگی را دور ریخته و همه چیز را، حتی انسان و خلقت و طبقه را از نو آفریده است اما در این جهان که ثبات و اشتراک و یگانگی حاکم است آیا انسان توانسته در مسیر پرپیچ و خم رهایی از هر چه قرن‌ها برای خودش آفریده بود، مثل ایمان و دین و اخلاق و هنر، به خوشبختی برسد؟ آزادی کنده شده از «گذشتۀ بی‌انتها»ست یا در گرو بازگشت و یکی شدن دوباره با آن؟ رخوت کدام یک نشئه‌برانگیزتر است؛ سوما در اتوپیای قشنگ نو یا افیون‌های فکری و جسمی در جهان کهنۀ گذشته؟ خواب‌آموزی دنیای نو زیباتر است یا شلاق برده‌داران دنیای گذشته؟ عشق و احساس و رنج انسانی والاتر است یا لذت‌جویی وقاع صرف؟
آلدوس هاکسلی «دنیای قشنگ نو» را برایتان ساخته و سخن را میان علم و تخیل چنان به هم بسته است که در سیاحتی غریب، آینده‌ای عجیب را تجربه کنید و در بازگشت از جهان او، از این که هنوز حاصل آمیزش طبیعی هستید آسوده‌خاطر شوید و از این که در جهانی زندگی می‌کنید که هنوز اخلاق و هنر در آن مایۀ مباهات است خرسند
دنیای قشنگ نو | آلدوس هاکسلی

داستان بسیار خوبی است اما جنبه تخیلی آن به خاطر رشد سریع تکنولوژی کمی کهنه است و ممکن است الان خواننده کامل رمان را نپسندد.

کتاب را هنوز نخوانده ام اما به نظر میاید دنیای داستان ترکیبی از پادآرمانشهر و آرمانشهر است.

موضوع کتاب بسیار با سرعت گرفتن تحولات فن آوری و هوش مصنوعی قریب الوقوع است و خواندن آن توصیه می شود

راستش من این کتاب رو با ترجمه ایشون چاپ ۱۳۵۲ خوندم. علی رغم زحمت زیاد مترجم (معلومه که نویسنده متن بریتانیایی سنگینی نوشته) ولی نه خیلی از لحاظ داستانی قوی بود و نه مفهوم- البته به نظر من-تنها جایی که حرفی برای گفتن داشت مکالمات بین اون بازرس مصطفی و دارو دسته وحشی بود. البته اینم باید در نظر داشت که نویسنده این کتاب رو عهد بوق نوشته و خیلی بینش خوبی داشته که تو اون دوران تونسته چنین نگاه رادیکالی به لیبرالیسم داشته باشه.
در نهایت بگم که از دید من ۱۹۸۴ یه سروگردن بالاتره. با این توضیح که اون (۱۹۸۴) به پادآرمان شهر(کلمه ساخته خودمه!) مارکسیستها میپردازه و این یکی به پادآرمانشهر لیبرالها و به قولی ته لجن اون رو نشون میده.

در توضیح کتاب آمده کتاب درباره ی آرمانشهر است.ولی کتابهایی اینچنینی دقیقا بر خلاف آرمانشهر نوشته شده اند.در واقع هاکسلی یا اورول میخواهند بگویند چه بسا ایده های آرمانشهری سر از شر و کشتار و دیکتاتوری و ویرانی در بیاورند.اصطلاح فرنگی این نوع آثار Dystopia ( در مقابل یوتوپیا به معنای آرمانشهر) است و یادم هست کسی آن را «دُش شهر» ترجمه کرده بود.دُش پیشوندی برای زشتی است مانند دشنام.

"فقر و جنگ به کلی ریشه کن شده و هر انسان با توجه به ویژگی‌های ژنتیکی، آموزش‌های مبتنی بر اصول روان شناختی و امکانات و داروهایی که دولت جهانی در اختیارش می‌گذارد کاملاً احساس خوشبختی می‌کند و البته این دستاوردهای شگفت انگیز با نابودی عناصری به دست آمده که نقطه محوری هویت بشر امروزین را تشکیل می‌دهند؛ خانواده، فرهنگ و فلسفه به کلی نابود شده‌اند، تمام افراد بشر به یک زبان سخن می‌گویند (در جایی از داستان زبان لهستانی یک زبان مرده نامیده می‌شود. مثل فرانسوی و آلمانی) تنها اثری که از مذهب باقی‌مانده در تقدیس هنری فورد با لفظ فورد ما (Our Ford در برابر Our Lord که خدای ما معنی می‌دهد) دیده می‌شود، هنر به سطحی نازل و مبتذل سقوط کرده، علم به روان‌شناسی و مهندسی ژنتیک خلاصه شده، بر روند تولید دانش نظارت شدیدی صورت می‌گیرد و خواندن بسیاری از آثار کلاسیک و مقدس علمی، ادبی، فلسفی و مذهبی ممنوع هستند.
همگی انسانها با تکنیکهای ژنتیکی و آموزشی لذت جویی و کاهش رنج را هدف خود قرار داده‌اند، روابط جنسی بی هیچ محدودیتی تشویق می‌شود و کاهش روابط جنسی ضدارزش و یک رفتار ضد اجتماعی شمرده می‌شود. افراد با مصرف داروی مخدری به نام سوما به تعطیلات (Holiday) می‌روند."
"هاکسلی در سال ۱۹۵۸ در مقاله‌ای با نام بازنگری شگفت انگیز جدید (Brave New World Revisited) به سیر وقایع اتفاقیه ۲۶ سال گذشته پرداخت و مدعی شد که تمدن بشری با سرعتی بسیار بیشتر از پیش‌بینی‌های او در حال حرکت به سمت این دنیاست."
......................
[edit=simin]1393/10/01[/edit]

[quote='hhaaddiii']از نشر این کتاب 30سال گذشت.از مسئولین بزرگترین انتشارات دنیام میخوام که کتاب رو آزاد کنند.با تشکر[/quote]
دوست گرامی ! همان طور که در توضیحات کتاب اومده ، کتاب دارای حق نشر هست ت‍ه‍ران‌: انتشارات ن‍ی‍ل‍وف‍ر‏‫، ۱۳۷۸.
بنابراین فاقد لینک دریافت خواهد بود. اگر در این زمینه باز مشکلی دارید لطفا با مدیریت سایت مکاتبه فرمایید.

از نشر این کتاب 30سال گذشت.از مسئولین بزرگترین انتشارات دنیام میخوام که کتاب رو آزاد کنند.با تشکر

کتاب محشر و تکان دهنده ای است بهترین کتابی ک تو عمرم خوندم شماره یک من@};-