ردای یونانی

البن میشل، ناشر فرانسوی این کتاب، آن را "رمان" نامیده است. شاید. اما قطعاً رمانی متعارف نیست. گفت وگویی بلند است میان یک نویسنده و نماینده ی "قدرتی قاهر" که در سال ۱۹۹۵ میلادی او را از روی تخت بیمارستان ربوده و به شش قرن بعد، به سال ۲۵۸۰ میلادی، برده است.
خواندن ردای یونانی، همین کتاب حاضر، برای من تداعی کننده ی نقش رمان های بزرگ بود. اگر "قدرتی قاهر و واحد" بر جهان مسلط شود، چه بر سر کره خاکی و ساکنان آن خواهد آمد؟ ما نمونه ای کوچک از آن را، که خوشبختانه گویا ادامه نیافته است (نمی دانم؟)، در فکر و عمل نئوکان های آمریکا در چند سال گذشته شاهد بودیم. گروهی که با تکیه به نیروی نظامی و اقتصادی خود، جنگ را نه به عنوان "آخرین چاره" که به مثابه "اولین چاره" می پنداشتند، و چنان کردند که دیدیم.
هیچ یک از فیلسوفان و صاحب نظران بزرگ، جنگ و جنگ طلبی را نستوده و آن را " حلال مشکلات" ندانسته اند. گروسیوس، آن نظریه پرداز بزرگ هلندی، از " جنگ مشروع" سخن می گفت، اما آن را فقط در مواردی خاص و فوق العاده – مثلاً، دفاع از خود در برابر هجوم دشمن – موجه می شمرد. جنگ و آدم کشی، و خشونت و سرکوبی را فقط دیوانه های شاید مصروعی چون هیتلر و اندک ناآدمیانی شبیه او، "راه حل" می پنداشتند و می پندارند.
در شرایط فرضی، با چیرگی یک یا دو قدرت قاهر، مفاهیم و ارزش ها دگرگون می شود. "گفتمان" جوامع بشری، منطق متعارف انسان ها، تغییر از میان خواهد رفت. زیبایی معنایی دیگر خواهد یافت، و عشق و شفقت و نوع دوستی نیز.
"قدرت قاهر" دست به حذف "صورت مسئله" خواهد زد؛ اولین "چاره!". در این کتاب، جنوب حذف و محو می شود، زیرا اسباب زحمت است و "بازدهی" ندارد. سرنوشت انسان های معمولی قدر و ارجی نخواهد داشت، فقط "برگزیدگان"-"نخبه ها"-مطرح خواهند بود و بس؛ فکری عبث و بیهوده. در ردای یونانی ملاحظه خواهید کرد که وقتی جنوب نباشد، آن ها خود به جان یک دیگر خواهند افتاد؛ رقابت و خودخواهی و جاه طلبی، آن هم از نوع نامشروع و مذموم آن، که دامنه اش گاه به خیانت نیز می کشد؛چنانکه «قهرمان» داستان ما سلسیوس برخلاف «دستور» ، نویسنده ی مخاطب خود را به زندگی زمینی و سال ۱۹۹۵ باز می گرداند.
این رمان عجیب را از نویسنده جوانی که در این چند ساله خوش درخشیده است با هم می خوانیم...