دمیان

هیچ چیز ارزنده تر از تعقیب جاده ای نیست که در انتها به خود انسان منتهی می شود...
:
:
کتاب بی نظیریه...توصیه می کنم حتما بخونیدش...

برای هر کس فقط یک شغل حقیقی وجود دارد و آن یافتن راهی برای رسیدن به خود می باشد.
این تکامل می تواند در مسیر زندگی یک شاعر،یک دیوانه،یک پیامبر و یا یک جانی صورت گیرد.
عشق نباید التماس کند،عشق نباید تمنا کند.عشق باید قدرت لازم را برای یافتن راه خود و رسیدن به اطمینان داشته باشد.آنوقت دیگر نیازی به جذب شدن ندارد.بلکه خود مجذوب می کند.

هسه یک هنرمند تمام عیار

شاهکاریست از هسه 8-)
از عمیقترین بخش جان آدمی سخن میگوید
خواندن این کتاب برایم مثل طی طریق درونی و مکاشفه ست
به نظر مخلص نوشتن چنین کتابی شهامت و هوش فراوانی میطلبد

خداوند یا ملکوت،به شیوه های گوناگون کاری می کند که خودمان را تنها حس کنیم،و دوباره به سوی خویشتن خویش بازگردیم.
این یک سرآغاز بود،بیدار شدن احساسِ غربت زدگی یا حسرت دیدار خویشتنِ خویش...(ص 92و 93)
وقتی ما از کسی نفرت به دل می گیریم،در واقع از چیزی متنفر می شویم که در درون ماست...و تصویری از اوست،
چیزی نمی تواند ما را برانگیزاند،مگر اینکه آن چیز در درون و باطن ما باشد. هیچ واقعیتی برون از آنچه که در وجود ماست،وجود ندارد، به همین دلیل است که خیلی از افراد زندگی غیر واقعی دارند،آنها تصاویر برون از خودشان را واقعی می پندارند،و در نتیجه نمی توانند از دنیای خودشان سخن گویند...
راه یا شیوه ی اکثریت،خیلی آسان است،ولی شیوه یا راه خودمان بس دشوار...( 135و 136)

این کتاب هسه نظیر ندارد،قضاوتش با خودتان...
گوشه هایی از این کتاب:
امروز اندکند آن شمار آدمیانی که می دانند انسان چیست...و چه بسیارند کسانی که هیچوقت انسان نمی شوند،آنان قورباغه ها،
مارمولکها و مورچگان باقی خواهند ماند.بسیاری دیگر به ظاهر انسانند...
زندگی هر انسان،راهی است که به خویشتم وی منتهی می شود.(ص 6 و 7)
من چهره ی دمیان را دیدم و متوجه شدم که چهره یک پسربچه نیست،بلکه چهره ی یک مرد است،و هم در آن هنگام دریافتم،یا در حقیقت به خوبی دیدم که حتی چهره ی یک مرد هم نیست،حالت ویژه ای داشت،حالتی تقریبا زن گونه...
تنها چیزی که می دیدم این بود که او با ما تفاوت داشت،روحی بود یا نقشی و نگاره ای.من نمی توانم او را به توصیف در آورم،ولی میتوانم بگویم،که او گونه ای دیگر بود،به طور غیر قابل تصوری با ما تفاوت داشت...(ص61 و 62)
دمیان می گفت: اگر جانوری یا حتی انسانی،تمام توان و اراده اش را روی یک موضوع یا هدف،متمرکز سازد،به آن هدف می رسد.
(ما نه مختاریم نه مجبور) ما در محدوده ی یک دایره ی تنگ محصور شده ایم،که نمی توانیم از آن خارج شویم...(ص 66 و 68)

هیچ وقت شخص به نهایت آرزویش نمی رسد،اما هر کجا که جاده ها دوستانه با یکدیگر تلاقی می کنند،تمام دنیا برای مدتی در نظر انسان نهایت آرزوهاست.
(مادر دمیان خطاب به سینکلر صفحه 204)
...:این را فراموش مکن.هر وقت تو به شخصی که دارای نشان است احتیاج داشته باشی فقط کافی است او را بخواهی.

صفحه های آخر کتاب فوق العاده ست . این کتاب رو ده ها بار خوندم اما همچنان برام جذابه ! جای تشکر داره که برای دانلود گذاشتید ..ممنون ! :-)

این کتاب رو خوندم ، کتاب خوبی بود . گاهی وقتا با شخصیت اصلی کتاب احساس شباهت کردم .
در کل کتابی هست که اون قدر معنی و مفهوم داره که به بقیه هم خوندنش رو توصیه کنم

خیلی ازتون ممنونم.به دوستداران آثار هرمان هسه پیشنهاد می کنم کتاب نارتسیس و گلدموند اثر این نویسنده رو هم بخونن.کتاب خیلی خوبیه

گرترود هم عالیه . بعد دمیان اینو بخونید .