سقوط

سخن از قضاوت الهی است، اجازه دهید در کمال احترام به حرفتان بخندم...
من بی هیچ اضطرابی منتظر این روزم، چرا که چیزهایی بس وحشتناک تر دیده ام....
من قضاوت آدمیان را دیده ام.
- آلبر کامو - کتاب "سقوط"

خیلی جالب بود
با خوندن این کتاب فهمیدم که منم خیلی وقتا ریاکاری می کنم

ممنون میشم اگر دوستی واسم میلش کنه!
[email protected]
سپاس...

من این کتاب خیلی دوست دارم هر کی نخونده بهش پیشنهاد میدم حتما بخونه.من پارسال خوندم میخام یه بار دیگه قسمتهایی رو که زیرش خط کشیدم رو مطالعه کنم.نور به قبرت بباره آلبر جون.

دانلود نمیشه
[email protected]

در حین خوندن کتاب درک می کردم که کامو چه چیزی مد نظر داشته و چی میخواسته بگه و اینکه ارتباط برقرار کردم با کتاب اما وقتی کتاب تموم شد و کنار گذاشتم دیگه نتوستم تصویری از اون توی ذهنم داشته باشم .
شاید از اون کتابهایی باشه که نیاز باشه حتما دوباره خونده بشه ولی حقیقا زیاد ازش خوشم نیومد . برعکس کتاب بیگانه . شاید برای من این کتاب سنگین بوده یا شاید خوب تمرکز نکردم موقع خوندن .

[quote]نقد من:البته در این حدی نیستم که بخواهم بر یک کتاب ان هم کتابی که نیاز به تعمق زیادی دارد نقد بنویسم پس بهتر است بگویم
نظرم::به نظر من راه حل کامو مقدمه است یعنی اعتراف فقط فهمیدن واقعیت و اقرار به ان است یعنی اینکه ما متوجه میشیم که در کارامون منافع شخصیمون رو در نظر میگیرم خوب این فقط فهمیدن و اعتراف و وادار کردن دیگران به اعتراف که البته مساله ی مهمی است فقط گفتن ان است به نظر من ما میتوانیم کاری کنیم که نفه شخصی خود را در نظر نگیریم که فکر کنم معنی ان فداکاری است شاید کامو میگوید فداکاری خالص وجود ندارد(شاید از بدبینی زیاد و پوچ گرایی ناشی میشود) ولی به نظر من اگر چه سخت است ولی یافتنی است...
ببخشید ولی به من اصلا نمیتونم بفهمم که شما چه برداشتی از کامو داشتین ولی برخلاف آنچه که شما پوچگرایی خواندید کامو با واقعیتی بسیار زیبا و توصیفی به زندگی نگاه کرده و شخصیت های داستانش رو با اون واقعیاتی که لذت یک انسان مدرن و همچنین رنجهای او است به تصویر میکشد .کامو در تصویر کردن زندگی به صورت هدفمند منهای آن ارزشهای ریاکارانه که در زندگی انسانی نهفته است سعی درزیبا نشان دادن زندگی دارد

ketabe fogholadeyi bod az oun ketabhayi ke ta modatha zehne adam ro mashghole khodesh mikone

نقد من:البته در این حدی نیستم که بخواهم بر یک کتاب ان هم کتابی که نیاز به تعمق زیادی دارد نقد بنویسم پس بهتر است بگویم
نظرم::به نظر من راه حل کامو مقدمه است یعنی اعتراف فقط فهمیدن واقعیت و اقرار به ان است یعنی اینکه ما متوجه میشیم که در کارامون منافع شخصیمون رو در نظر میگیرم خوب این فقط فهمیدن و اعتراف و وادار کردن دیگران به اعتراف که البته مساله ی مهمی است فقط گفتن ان است به نظر من ما میتوانیم کاری کنیم که نفه شخصی خود را در نظر نگیریم که فکر کنم معنی ان فداکاری است شاید کامو میگوید فداکاری خالص وجود ندارد(شاید از بدبینی زیاد و پوچ گرایی ناشی میشود) ولی به نظر من اگر چه سخت است ولی یافتنی است...
در پایان از نیتما رامتین گرامی برای همکاری تشکر میکنم البته دوست داشتم این بحث را ادامه دهم
با تشکر

باز هم ممنون حالا اگه میشه نظرتون رو در مورد جمله ی «هرانسانی به جنایت همه انسانها گواهی می‌دهد، این است ایمان من و امیدواری من.»بفرمایید....