دریا: مجموعه بیست شعر

از مقدمه مترجم:
موضوع شعر نرودا حرکت و زندگی در گستره وسیع و بیکرانه خویش است. دید تاریخی او که در شعرش انعکاسی شگفت انگیز یافته است، تداومی را در نظر دارد که از آن زمان که منگنه عظیم کیهان در گدازه شکل می گرفت تا زاده شدن کلمه درخون و ضربان آن در ابهام بدن کشیده می شود و در کار انسان که تجلی گاه همه زندگی می گردد، روشنی برجسته ای می یابد:
« هرجا او زیست،
انسان به هرچه دست زد روئید» (مردم)
اتحاد طبیعت زندگی و انسان در کار نرودا نه فقط در ستایش غنائی از طبیعت و زندگی بلکه در جان بخشیدن به ابعاد بسیار انسان به کار گرفته می شوند و بدینسان شعر او در بسیاری جاها در ورای زمان و مکان لیکن با پیوندی
زمینی با انسان پرواز می کند:
... و من سنگ بودم و سنگ خواهم بود و از اینروست که،
این سنگ را که بخاطر من نمرده است، در آغوش می کشم،
این است آنچه بودم و خواهم بود.
آرامش مبارزه ای کشیده به فراسوی زمان» (خانه)
نرودا، شاعر را واسطه پاسخ آزادی به انسان، واسطه انتقال پیام طبیعت رها به انسان می پندارد:
«و بدینسان با واسطه من آزادی و دریا
به قلب دربند پاسخ خواهند داد...» (تعهد شاعر)...