آمریکا! آمریکا!

در دفتر حاضر سیاوش کسرایی مانند دیگر دفترهای شعر خود، تنوع خویش را در آفرینش از لحاظ شکل، زبان، استعاره و موضوع نشان می دهد. استواری سخن کسرایی در غزل ها، قطعه ها و مثنوی ها نشانه تسلط فنی او در شعر کلاسیک است، چیزی که به تصور نگارنده شرط مقدم یک نورپردازی از روی صلاحیت است و نه از روی عجز در سخن گویی یا به تعبیر زیبای گذشتگان: لنگی به رهواری پوشیدن. در این دفتر کسرایی در زمینه نوپردازی بازهم نوپردازی هایی دارد، به ویژه آنجا که شعر را به مطالب پیش پا افتاده زندگی روزانه متوجه می سازد و در آن ها عنصرشاعرانه را صید میکند.

بخشی از شعر طلوع دوباره:
حاشا ندارد و تماشا دارد
با چشم های باز ببینید
با هر دو دیده ببینید
با گردن کشیده ببینید
خورشید را که بر می آید
از سیر و از سفر می آید.
آن شبچراغ ماست
که در شب
-تمام شب -
پنهان بود
پنهان ز چشم دزد کسان بود
آری نهان و نهان و نهفته تر
اینک برآمدست عیان
شسته رفته تر.
می آید
می آید
آن تک سوار نور
پیروز و پر غرور از سینه شکافته شب
با پرچمی به دوش
از سرخی شفق
با مژده ای به لب...