برده آزادی بخش

از متن کتاب:
در سال ۱۷۴۴ میلادی جزیره کوچک و کوهستانی هائیتی، در هند غربی، جایگاه چند صد هزار برده آفریقائی بود. بیشتر این بردگان به خواری می زیستند، بسیار تیره روز بودند. برده داران سفید پوست آنانرا میزدند، گرسنه میگذاشتند و شکنجه میکردند؛ بخاطر سود و سرگرمی خود، آنانرا رنج میدادند. فرانسه در آنزمان مالک هائیتی بود که در ثروت کمتر همانند داشت. جور کشتخدایان (صاحبان کشتزار) بر بردگان بسیار بود. سیاه پوستان جزیره آرام نداشتند. اما زندگی در کشتزار بردا Bréda دگرگون بود. صاحب این کشتزار مردی بود مهربان و نیک اندیش. در جلگه حاصلخیز شمال هائیتی، بردا به دست هزار برده نیشکر می کاشت و محصول آنرا می پالائید. در آن کشتزار تازیانه کمتر بکار می رفت. بردگان، هر چند ساعاتی دراز در کار بودند، به کشت زمینهای خود نیز می رسیدند؛ گاه برای پایکوبی و شادمانی آزاد بودند . هوشمندانشان با یاری مخدوم خویش خواندن و نوشتن می آموختند و کتاب میخواندند. بردا هر چند گاه یکی از پیر بردگان وفادار خویش را آزاد میکرد، بی آنکه سرپرستی خود را از وی برگیرد ، به او چند برده میداد تا با دستیاری آنان کشاورزی کند. این روش بر همگنان بردا خوش نبود.
در سال ۱۷۴۴ برده‌دخت زیبائی بنام پولین Pauline، که در هائیتی زاده بود، به همسری گائو گینون Gaou - Guinon در آمد. داماد، پسر یک سردار آفریقائی بود. کشت خدا جشن شابیانی برای عروسی فراهم کرده بود. بردگان، از کشتزارهای مجاور آمده بودند؛ تا بامداد شادی و پایکوبی براه بود...