عروس آخر: زندگی فرح پهلوی

از مقدمه کتاب:
دوران زندگی «فرح دیبا» در محدوده ی زمانی بسیار مهم و حساسی واقع شده است. از ۱۳۱۷ ش یعنی سالی که فرح پا به عرصه ی وجود نهاد، سالهای اوج حکومت رضاخانی در ایران است تا رفتن به فرانسه برای تحصیل و در نهایت بازگشت به ایران و ازدواج با شاه در ۱۳۳۸ ش و نوزده سال شراکت با شاه در قدرت و ثروت. اگر دورانی که فرح ملکه پهلوی بود را به دو نیم تقسیم کنیم، میتوان گفت که دوره ی اول؛ فرح به عنوان شبه روشنفکری که فکر می کرد «چپگرا» و متمایل به سوسیالیسم است و به «دربار» راه پیدا کرده، مطرح است؛ اما با غرق شدن در زندگی اشرافی و در پی کمرنگ شدن روزافزون کمونیسم، در سالهای دهه ی هفتاد میلادی به «غرب» متمایل شده و به کسوت لیبرالی درآمد. در بررسی دوران فرح در اوایل به نقش خاص فرح در برقراری روابط با بلوک شرق شوروی و چین برخورد می کنیم. به گفته ی اردشیر زاهدی، فرح بنیانگذار روابط ایران و چین و ایران و شوروی بود، اما کم کم و در پایان دهه ی هفتاد میلادی از شدت گرایش فرح و اطرافیانش به «شرق» کاسته شده، تمایل آنان به «غرب» زیاد می شود. در فصول انتهایی این کتاب خواهیم خواند که به محض این که کارتر، رئیس جمهور وقت آمریکا، سیاست حقوق بشر و فضای باز سیاسی را برای ایران تجویز کرد، این فرح و اطرافیانش بودند که به او چراغ سبز نشان دادند...