فردوسی: سروده خوان وحدت و حماسه ملی ایران

۲۵ اردیبهشت روز گرامیداشت مردی است که ۳۰ سال زندگی خود را در راه احیا کردن ملیت ایران و زبان میهنی گذاشته است.
نخستین منت بزرگی که حکیم ابوالقاسم فردوسی بر ما ایرانیان گذاشته است، احیا کردن تاریخ ملی ما است. او با به‌نظم‌درآوردن متون گذشتگان روحی تازه به ملت ایران بخشید و آن را بعد از سالیان سال زنده کرده است و دومین منتی که وی بر سر ما گذاشته، احیای زبان پارسی‌ست که کلید حیات ملت ایران است. بنا به فرموده حکیم ابوالقاسم فردوسی:
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
مقام و منزلت ابوالقاسم فردوسی را می‌توان هم‌سطح با کوروش بزرگ و زرتشت به‌شمار آورد، زیرا بعد از آن بزرگان این فردوسی بزرگ بود که توانست ایران را بعد از سالیان سال احیا کند.
ما فرزندان ایران باید بکوشیم تا یادگار بزرگان را حفظ کنیم و هرگز نگذاریم که هویت ایران از بین برود.
اقتباس‌شده از:
محمدعلی فروغی، به‌اهتمام حبیب یغمایی (۱۳۵۱). مقالات فروغی درباره شاهنامه فردوسی. انجمن آثار ملی.