منظومه کاوه آهنگر و نقاش قالی

از مقدمه:
استاد فردوسی سخن سرای شهیر ایران، نخستین بار داستان ضحاک و کاوه آهنگر را بایبانی شیرین در شاهنامه، اثر جاودانی خود، برشته نظم کشیده است. استاد فردوسی تمام داستان را در هفتصد بیت خلاصه کرده و از این داستان به شیره مخصوص خود در مسائل اجتماعی نتیجه گیری نموده است.
فردوسی در داستان کاوه و ضحاک دقیقا تشریح میکند که نخست ضحاک برای رسیدن به مقام پادشاهی پدر خود را کشت و سپس در طی سالیان دراز به قتل و غارت و بیدادگری پرداخت و سرانجام چون مردم از مظالم او و اطرافیانش به ستوه آمده بودند بر هبری کاوه آهنگر قیام کرده حکومت جابرانه اش را سرنگون ساختند.
در دوران سلطنت ضحاک، بیدادگری و مظالم طبقات حاکمه به منتها درجه رسید، هنر خوار شد، راستی نهان گشت، دست بدی دراز گردید آئین فرزانگان از میان رفت، ستمگران کامروا شدند، سخن از نیکی در نهان بمیان میآمد و آشکارا به خلق گزند میرسید استاد فردوسی در این باره میگوید:
نهان کشت آئین فرزانگان
پراکنده شد کام دیوانگان
هنر خوارشد جادوئی ارجمند
نهان راستی، آشکارا گزند
شده بر بدی دست دیوان دراز
ز نیکی نبودی سخن جز براز
امروز نیز بسیاری از مظالم عهد ضحاک ما در میهن به چشم میخورد، سازمانهای دموکراتیک که در راه آزادی و بهبود شرایط زندگی جامعه مبارزه می کنند. از نیکی جز در خفا نمی توان سخن راند...