مرگهای پس از شنوایی

در اقلیم میان تن و جان، بازی در دو قسمت (هفت پیکر)

یادداشتی کوتاه به نام گذاری خلاصه این نمایشنامه:
اگرچه مکرر، که ما خود نیز مکرریم، فشردگیست و از زاویه ای بازگویی از گشت های درونی به برابر فشارهای اجتماعی و فلسفه های بیرونی و نزدیکتر موذی گری های بی سبب و احمقانه و آنگاه درونتر و بیرونتر، گسترده و پیچیده به اینها، مرگ و مرگها و در برابر آنچه را که نام گذاشته ایم به نقشها و صوتها و رقص ها و وردهای تمامی زمانها، هنر پیوسته به جان و جانها، نه به تن و تنهای مرگ پذیر.
فرم این نمایشنامه به شکلی دگرگون روی یکی از قصه های تمثیلی بومی پیاده شده و زبان شعر دیگر گونه آن نیز در پیوستگی به محتوا و فرم و فضایش وجود پذیرفته است که لحن و تن صدای بازیگران، زندگی آن را پایدار و نمایان تر کند.