محمود شجاعی

(1321 - 1394 هـ.خ)

او تحصیلاتش را با درجه کارشناسی ارشد معماری در دانشکده هنرهای زیبا به پایان رساند. موسیقی را کامل می‌شناخت و در دوران جوانی ساز پیانو را در حد اساتید مجرب به گونه‌ای دل‌انگیز می‌نواخت. پس از آن ساز تنبور را برای نواختن انتخاب کرد و به حدی زیبا می‌نواخت که گویی چون پنجه بر سیم می‌کشید شعله به جان می‌انداخت. نقاش بود و شاعر، طرح‌های ۸ علی و ۱۲ علی تو در تو محصول ذهن فوق العادهٔ وی بود. خلاقیت‌های هنریش به صورت نمایشنامه نیز بروز کرد. شعرهایش در مجلاتی مثل طرفه، جزوه شعر، اندیشه و هنر، تماشا و دفترهای روزن چاپ شدند و در دو کتاب «شعر دیگر» به همراه بیژن الهی و بهرام اردبیلی درخشید. وی یکی از بنیان‌گذاران شعر حجم بود. شعر حجم گونه‌ای از شعر نو فارسی است که از سال‌های ۱۳۴۶ و ۱۳۴۷ رسماً موجودیت خود را اعلام کرد و یدالله رؤیایی و تنی چند از شاعران از جمله پرویز اسلامپور در آن سال‌ها بیانیهٔ شعر حجم را نوشتند که برای نخستین بار در نشریهٔ ادبی بارو (۱۳۴۸) منتشر شد.