معرفی قریب ۸۰۰۰ نفر از اعضا خائن و جانی ساواک

غرب و شرق هر یک مشکلات خاص خود را دارند چه در حوزه اقتصاد و چه در سایر ابعاد فرهنگی و . . . ولی دیگر زمانه ای شده که وسعت مدارک و شواهد به قدری است که اگر کسی نداند یا نخواهد بداند یا نتواند بفهمد یا نخواهند بفهمد یا نخواهد بفهمد ! ! ! که ذات بلوک شرق بر استبداد و خودمحوری و عدم کرامت بر فردیت انسانها بنا شده و ذات غرب بر آزادی و اصلاح سوابق منفی تاریخی . . . باید کمی در عقل او شک کرد . . .

کنگره باکو پس از انقلاب بلشویکها در روسیه : یکصد سال از این کنگره که در نوع خود مهمترین کنگره پس از پیروزی بلشویکها و انقلاب اکتبر بوده میگذرد در زمانی که هنوز در ایران جنبش جنگل ادامه داشت این کنگره به ابتکار حزب کمونیست و کمینترن، از نهم الی پانزدهم شهریور1299/اوّل سپتامبر 1920 در باکو تشکیل گردید و1891نماینده از32کشور از شرق مراکش گرفته تا منچوری، در آن شرکت داشتند؛ از ایران نیز سیدجعفر پیشه وری به همراه هیئت 20 نفری در4شهریور از انزلی به راه افتادند و خود را به کنگره رساندند. 193نفر از کل شرکت کنندگان ایرانی بودند که حیدرخان عمواوغلی رهبری هیأت ۱۹۳نفره کمونیستهای ایرانی را برعهده داشت (کمونیزم در ایران نوشته علی زیبائی...ص45.و «روسیه و غرب در ایران»نوشته لنچافسکی...ص150و«آخرین سنگر آزادی»نوشته رحیم رئیس نیا...ص45)
کنگره در عمارت تئاتر مایل اف باکو تشکیل گردید و گریگوری زینویف ریاست کنگره را به عهده داشت وی در سخنرانی افتتاحیه خود، خواستار مبارزه با امپریالیسم بریتانیا و استقرار نظام کمونیستی در سراسر شرق شد(برای سخنرانی او بنگرید به: روزنامه حقیقت 6 اکتبر ۱۹۲۱)این کنگره شعار جبهه‌ی متّحد ضدامپریالیستی را مطرح کرد. این تز تاکید می‌کرد که «جنبش کارگری کشورهای مستعمره و نیمه‌مستعمره باید قبل از هر چیزی به صورت یک عامل مستقل در جبهه‌ی مشترک ضدامپریالیستی در آید».استالین به عنوان یکی از اصلی‌ترین استراتژیست‌ها و ایدئولوگ‌های حزب کمونیست در خصوص مساله‌ی ملّیت‌ها و مستعمرات در تبیین چرایی اتّخاذ چنین موضعی می‌گوید که جنبش‌های ملّی مستعمرات از دو نقطه نظر برای جنبش کارگری مهم می‌باشند: اوّل اینکه مستعمرات عظیم‌ترین و مهم‌ترین منبع قوای امپریالیسم را تشکیل میدهند و با ظهور جنبش‌های رهایی‌بخش مستعمرات سرمایه‌داری لاجرم دچار بحران عظیمی خواهد شد. دوّم اینکه پیروزی طبقه‌ی کارگر در کشورهای مترقّی بدون همیاری ملل مظلوم و تشکیل جبهه‌ی انقلابی عمومی امکانپذیر نیست (استالین، ۱۹۷۶: ۸۸-۸۷).
رهبران بلشویک بر اساس این تز دست به حمایت از رژیم‌هایی زدند که به مقابله با انگلستان برخاسته بودند. در این چارچوب رژیم رضاخان را مترقّی تلقّی نموده کمونیست‌های ایرانی را به همکاری با وی فراخواندند. در ترکیه در حالی از آتاترک حمایت کردند که در آستانه‌ی کنگره‌ی چهارم وی بسیاری از رهبران و سرآمدان حزب کمونیست ترکیه را به قتل رساند. در سایر کشورهای جهان سوّم نیز از رژیم‌های این چنینی دفاع نمودند. استالین در کتاب «اصول لنینیسم» در دفاع از این تز با نقل این سخن لنین که «تقاضای جداگانه‌ی دموکراسی من جمله حق حاکمیت بر سرنوشت یک چیز مطلق نبوده، بلکه جزئی است از نهضت عمومی دمکراتیک جهان (اکنون نهضت عمومی سوسیالیستی). ممکن است در بعضی از موارد جداگانه جزء با کلّ متضاد باشد در این صورت لازم است از آن صرف نظر نمود» می‌نویسد:
«عین همین را باید بطور کلّی در باب نهضت انقلابی ملّی گفت. لزوم جنبه‌ی انقلابی نهضت ملّی در شرایط فشار امپریالیسم به هیچ وجه آن نیست که عناصر پرولتری در نهضت وجود داشته نهضت دارای برنامه‌ی انقلابی جمهوری‌خواهانه و یا متّکی بر دموکراسی باشد. مبارزه‌ی امیر افغان برای استقلال افغانستان با وجود نظریه‌ی سلطنت‌طلبانه‌اش… از نظر عینی مبارزه‌ای انقلابی است، زیرا این مبارزه امپریالیسیم را تضعیف و قوایش را تجزیه می‌کند… مبارزه‌ی بازرگانان و روشنفکران مصر برای استقلال این کشور به همین جهات از نظر عینی مبارزه‌ای انقلابی است، علیرغم اینکه رهبران نهضت ملّی مصر از طبقه‌ی بورژوازی و مخالف سوسیالیسم هستند….لنین حقّ داشت که می‌گفت نهضت ملّی کشورهای مظلوم را نباید از نقطه‌نظر دموکراسی تشریفاتی مورد توجه قرار داد، بلکه باید از نظر نتایج واقعی آن در ترازنامه‌ی عمومی مبارزه بر ضدامپریالیسم به‌آن قیمت گذاشت. یعنی نه بطور منفرد و مجزی، بلکه در مقیاس جهانی» (استالین، ۱۹۷۶: ۸۶-۸۵) حالا شما پیدا کنید پرتقال فروش را ! ! ! !

کاملا درست هستش...خدای من دنبال یک اسم بودم دقیق بود ...این کتاب درسته شک ندارم

تقریبا می شود گفت فقط مشتی اسامی بی سر وته منتشر شده است

افرادی که بعدها سر از زندانهای شاه بیرون آوردند و چهل سال ایران را به اسارت گرفتند و غارت کردند نشان داد که ساواک درواقع ناجی و نگهبان ایران و ایرانیان بود نه شکنجه گرشان!

از آنجا که کمونیسم و گروه های وصل شده و شبیه به آن تنشه خون بودند و اولویت اول آنان خدمت به شوروی و ایدولوژی ارتجاعی و پرخشونت ارتجاع سرخ بود حتی بیش از اسلامیست ها دنبال کشتار و اعدام و حذف دگراندیشان، ملی گرایان، کارآفرینان و ایران دوستان بودند
از این رو بدون هیچ عذاب وجدانی برای ایرانیان اتهام های رنگارنگ و سنگین درست می کردند تا آنان را به جوخه مرگ بسپارند، آنان ابزار اصلی اسلامیست ها برای سرکوب بودند و بعد از سلاخی دیگران با مشت های گره کرده چپ ها نوبت به خود آنان رسید هرچند بسیاری از آنان امروز در رفاه کشورهای سلطنتی و کاپیتالیستی هستند اما هنوز خدمتگزار ایدولوژی اسلامی هستند زیرا به رویکرد فکری آنان نزدیک هستند
کتاب مذکور بخشی از تلاش های این جماعت در اوایل فتنه 57 بود

مشتی اتهام بدون سند ومدرک