قرآن کریم
امتیاز دهید
امتیاز دهید
قرآن کتاب مقدس مسلمانان است و با القابی چون «کریم» و «مجید» خوانده می‌شود. برای مسلمانان، این کتاب بازآفرینی زمینیِ مفاهیم اصلی آسمانیست که ابدی و ازلی‌اند. قرآن خود را با عنوان «لوح حفاظت‌شده» خوانده است.
از میان ترجمه های متعدد، روان ترین و واضح ترین ترجمه را مرحوم طاهره صفارزاده انجام داده است.
بیشتر
از میان ترجمه های متعدد، روان ترین و واضح ترین ترجمه را مرحوم طاهره صفارزاده انجام داده است.
آپلود شده توسط:
Reza
1387/02/24
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی قرآن کریم
مخصوصا در سه قرن اخیر شده؟فکر نمی کنین با این تفاسیر حرف مارکس رو تصدیق می کنین؟دینی که برای نجات مردم اومده بود حال باعث تخدیر اونا شده چون تو گوششون خوندن فلانی دعا کرد معجزه شد,پس دیگه نیازی به فناوری نبود...فلانی مفاتیح خوند شفا گرفت،دیگه نیازی به پزشکی نبود...فلانی نحل خوند پولدار شد،دیگه نیازی به کار اقتصادی نبود...فلانی زیارت عاشورا خوند،مشکلش حل شد دیگه نبازی به اعتراض و فعالیت اجتماعی نبود....
این بود داستان همه ما.دینی که تو کتاب مقدسش حدود هفتصد بار کلمه علم و مشتقاتش اومده؛ شد باعث جهل ما....
وقتی هم که دعا می کردیم ولی می دیدیم که هنوز که بیماریم،بی پولیم،بی سوادیم،بیگانه ها رومون مسلطن و ... بهمون گفتن مصلحت این بوده،خدا داره آزمایشت می کنه...
و اینگونه شد ما جهان سومی ها دویست و پنجاه سال است که آزمایش می شویم اما داستان هایمان پر است از معجزه باران...و کمی آن سوتر غرب بی اعتقاد به آسمان و نزول باران توسط دعا؛دارد به وجودآمدن هستی را بازسازی می کند
.........................................................................................................................................................................................................................................................
رفیق خدا در جواب تمام اینها یک جواب داره:
از تو حرکت از من برکت یعنی اول تو سعی و تلاش و فعالیتت رو بکن بعد از من طلب برکت کن.
شما خودتو درگیر این حرفها نکن. حق باشماست فقط بدبختی ما جههههههله!
آسانی هم مرتبه ای داره. (1)
برای مثال شما وقتی با هندسه جبری مواجه میشید اون رو درسی وحشتناک میدونید در حالی که اون درس برای آقای میلز رید ساده است چرا که به اون مرحله رسیده که این درس براش آسونه و اهلش شده. (2) [/quote]
سفسطه .
1_بله. آسانی ( یا سختی ) مرتبه دارد. ولی به همه نمی گوییم آسان یا آسان مرحله 1 ، مرحله 2 و ... مراتب دیگر بعد از آسان می شود : متوسط ، سخت ، خیلی سخت و ...
و آیه واضحا فرموده آسان.
2_ پس هندسه برای یکی سخت و برای دیگری می توتند آسان باشد. یعنی سختی و آسانی به فرد بستگی دارد نه خود هندسه.
اما آیه فرموده که قرآن را آسان ساختیم(برای هر فردی) و اشاره ای نشده است که برای عده ای خاص یا کسانی که به مرحله ی خاصی رسیده اند.
«هدایت» معانی زیادی دارد و همه ی آنها به دو معنی برمی گردد.
آیه ای از قرآن بیاورید که فرموده باشد که قزآن نیاز به تفسیر دارد. در سوره ی القمر چهار بار (در آیات 17 و 22 و 32 و 40 ) آمده است :
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ
ما قرآن را برای تذکّر آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود![/quote]آسانی هم مرتبه ای داره.برای مثال شما وقتی با هندسه جبری مواجه میشید اون رو درسی وحشتناک میدونید در حالی که اون درس برای آقای میلز رید ساده است چرا که به اون مرحله رسیده که این درس براش آسونه و اهلش شده.
دوست گرامی جمله ای را که از بنده نقل قول کرده اید در خصوص نعمت هدایت بود. آیاتی که در رابطه با «هدایت» و «ضلالت» مطرح کردید زمانی سئوال بنده هم بودند و به دنبال پاسخ بودم. سعی کردم در حد توان خود، مطالبی را که در حین تحقیق به آنها رسیدم در اختیار شما هم قرار بدهم و مطمئناً سایر پزرگواران خیلی بهتر از من می توانند پاسخگو باشند. اما آیاتی که شما در ادامه بیان فرمودید (برتری مرد بر زن، برتری قوم بنی اسرائیل بر سایر اقوام) ربطی به پاسخ و جمله ی بنده ندارد.
بنده عرض کردم خداوند هم مؤمن و هم کافر را ارشاد و راهنمایی می کند. و اینگونه نیست که راهنمایی و لطفش را مخصوص یک عده ای خاص قرار دهد. اینکه انسان کدام راه را انتخاب کند با خود اوست و عواقب آن هم متوجه خود اوست و ایرادی متوجه خدا نیست.
و به فرموده ی دوست عزیز و بزرگواری "خدا هر انساني را درست به همان جايي هدايت ميكند كه آن انسان انتخاب كرده است. سعادت يا شقاوت. "
موفق باشید.
بقره 228 :
وَالْمُطَلَّقَاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَلَا یَحِلُّ لَهُنَّ أَنْ یَکْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّهُ فِی أَرْحَامِهِنَّ إِنْ کُنَّ یُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِی ذَٰلِکَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَیْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ
زنان مطلقه، باید به مدت سه مرتبه عادت ماهانه دیدن (و پاک شدن) انتظار بکشند! [= عده نگه دارند] و اگر به خدا و روز رستاخیز، ایمان دارند، برای آنها حلال نیست که آنچه را خدا در رحمهایشان آفریده، کتمان کنند. و همسرانشان، برای بازگرداندن آنها (و از سرگرفتن زندگی زناشویی) در این مدت، (از دیگران) سزاوارترند؛ در صورتی که (براستی) خواهان اصلاح باشند. و برای آنان، همانند وظایفی که بر دوش آنهاست، حقوق شایسته‌ای قرار داده شده؛ و مردان بر آنان برتری دارند؛ و خداوند توانا و حکیم است.
بقره 47 :
یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ
ای بنی اسرائیل! نعمتهایی را که به شما ارزانی داشتم به خاطر بیاورید؛ و (نیز به یاد آورید که) من، شما را بر جهانیان، برتری بخشیدم.
آل عمران 33 :
إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِیمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِینَ
خداوند، آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر جهانیان برتری داد.
الزخرف 43 :
أَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّکَ ۚ نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۚ وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِیًّا ۗ وَرَحْمَتُ رَبِّکَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ
آیا آنان رحمت پروردگارت را تقسیم می‌کنند؟! ما معیشت آنها را در حیات دنیا در میانشان تقسیم کردیم و بعضی را بر بعضی برتری دادیم تا یکدیگر را مسخر کرده (و با هم تعاون نمایند)؛ و رحمت پروردگارت از تمام آنچه جمع‌آوری می‌کنند بهتر است!
سُخْرِیًّا ۗ به خدمت گرفتن هم ترجمه شده است.
پیامبر اکرم فرمود؛ الخلق کلهم عیال الله و احبهم الیه انفعهم لهم؛ یعنی همه مردم مانند دودمان پروردگار عالم هستند و محبوب ترین آنان نزد او سود مند
ترین آنها هستند. و امام حسین ع روز عاشورا در دشت کربلا خطاب به عمرسعد گفت؛ ان لم یکن لکم دین و کنتم لا تخافون المعاد فکونوا احرارا فی دنیا کم؛
یعنی اگر معتقد به هیچ دینی نیستید و از جزای روز قیامت هراسی به دل راه نمی دهید لا اقل در دنیا جوانمردی و آزادگی پیشه کنید و از ستم و آزار و اذیت
دیگران بدور باشید، جنابعالی فرمودید؛ ( از هر مسلمانی و از هر دینداری به خدا نزدیکترم.چرا که انسانیت دین من است.)، حرفی نیست، متقابلا انتظار میرود
سخنی از این و آن به گونه ای بازگو نفرمائید که موجب رنجش خواطر و دلها گردد، جنابعالی هم از دومان خداوند متعال هستید و شمارا هم مانند سایر بندگانش
دوست میدارد پس شما هم انصاف داشته باشید و دیگران را هم مانند خودتان دوست بدارید و اگر نفعی نمی رسانید اسباب ضلالت و گمراهی برای کسی فراهم نفرمائید.
«هدایت» معانی زیادی دارد و همه ی آنها به دو معنی برمی گردد.
[/quote]
آیه ای از قرآن بیاورید که فرموده باشد که قزآن نیاز به تفسیر دارد. در سوره ی القمر چهار بار (در آیات 17 و 22 و 32 و 40 ) آمده است :
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ
ما قرآن را برای تذکّر آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود!
پیرو هیچ دین و مذهبی هم نیستم
خانواده ام بسیار معتقد به شیعه می باشد
پدرم میگه نمیدونم چطور شده که پسرم این طور بی اعتقاد شده یعنی کجای کار من اشکال داشته.
اما پدرم میدونه از هر مسلمانی و از هر دینداری به خدا نزدیکترم.چرا که انسانیت دین من است.
«اضلال» هم معانی زیادی دارد. معنی اصلی آن هلاکت است.
نسبت دادن گمراهی انسان به دست خدا نسبت صحیحی نیست. در حالی که حق تعالی این عمل را به غیر خود حواله کرده است. یعنی کسانی غیر از خداوند هستند که مردم را گمراه می کنند.
«وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنکُمْ جِبِلًّا کَثِیرًا» (یس / 62)
شیطان بسیاری از شما را گمراه کرده است.
«وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَى» (طه / 79)
فرعون قومش را گمراه کرد و هدایت ننمود.
آیاتی را که در آن کلمه ی «اضلال» یعنی گمراهی را به «الله» اضافه می کند، یعنی هرکسی را که خداوند در حق او لطف می نماید و لطف در حق او اثر نمی نماید، خداوند او را مجازات می کند و هرگاه که خداوند به بنده ای لطف نماید و بنده بی اعتنا به الطاف الهی شود، خداوند او را به خاطر این بی اعتنایی و اصرار بر کفر اگر بخواهد مجازات می کند و او را به حال خود رها می کند تا در کفر خودش باقی بماند و بر آن بیافزاید. آن بنده خودش راه گمراهی را انتخاب کرده و عواقب گمراهی هم نصیب او می شود. این مطلب را خداوند از راه تمثیل به خود نسبت داده و چنین بیان فرموده است:
«خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَة ... خداوند بر قلبهایشان مهر زده ...» (بقره / 7).
یعنی این انسانها خودشان از دریچه های شناخت در وجود خودشان استفاده نمی کنند گویی که خداوند دلها و گوشهایشان را بسته و جلوی چشمهایشان را گرفته است. یعنی آنها طوری در کفر فرو می روند و باقی می مانند که وقتی آنها را می بینی فکر می کنی که حق تعالی ایشان را راهنمایی ننموده و برای آنها پیامبر نفرستاده است تا نتوانند ایمان بیاورند. در حالی که اینطور نیست. مهری را هم که می فرماید بر قلبهای آنان زده مانع ایمان آنها نیست و آنها هر زمان اراده کنند ایمان بیاورند، می توانند. به همین دلیل خداوند می فرماید:
«بَلْ طَبَعَ اللّهُ عَلَیْهَا بِکُفْرِهِمْ فَلاَ یُؤْمِنُونَ إِلاَّ قَلِیلاً» (نساء / 155)
خدا بر دل آنها مهر زد و به جز اندکی ایمان نمی آورند.
در ضمن این باور که خداوند بی دلیل و به دلخواه عده ای را گمراه می کند نتیجه اش این می شود که دعوت پیامبران درست نبوده و لازم بوده که خداوند قبلاً به رسولان اعلان کند که فلانی و فلانی را به راه دین دعوت نکن تا دعوت پیامبران بیهوده نباشد، زیرا که من آنها را طوری خلق کرده ام که نمی توانند ایمان بیاورند. به دلیل اینکه من مهر بر گوشها و دلهای آنان گذاشته ام.
آن هدایتی که حضرت پروردگار برای مؤمنان بیان کرده، برای کافران هم هست. چون در قرآن مجید می فرماید:
«إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورً» (انسان / 3). این همان هدایت همگانی است.
ما راه را به او (انسان-همه ی انسانها) نشان دادیم خواه ایمان و هدایت را قبول کند و سپاسگزار باشد و خواه ایمان نیاورد و ناسپاسی کند.
یُضِلُّ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی مَن یَشَاءُ.
خداوند هر کس را بخواهد (به کیفر تکبرش در برابر حق) گمراه می کند و هر کس را بخواهد (به راه راست) هدایت می کند.
«هدایت» معانی زیادی دارد و همه ی آنها به دو معنی برمی گردد.
1. ارشاد و بیان (روشن و آشکار کردن راههای شایسته).
2. لطف (بعضی چیزها را خداوند بر اساس لطفی که به بندگان دارد به آنها می دهد).
و معنی هر دوی آنها این است که هم مؤمن و هم کافر را ارشاد و راهنمایی می کند. این کلمات عام است. یعنی خداوند به عموم مردم و به هر دو گروه (مؤمن و کافر) لطف می کند. این امر جزو واقعیات است که خداوند راهنمایی و لطفش را مخصوص یک عده خاص قرار نداده است.
هرکاری که خدا درباره ی مؤمنان انجام داده مانند: لطفها، ارشادها، راهنمایی ها، فرستادن پیامبران، قدرت و قوت مالی، عقل و شعور ... به کافران نیز داده است و اگر به کافران نمی داد آنها برای حق تعالی دلیل و حجت می آوردند و می توانستند بر خداوند ایراد بگیرند. آنها می گفتند: چرا بر چشم و گوش ما مهر نهادی و به ما قوت و قدرت دیدن و شنیدن حق را ندادی. وقتی ما چشم نداشتیم حق را ببینیم، چگونه می توانستیم به حق رفتار نماییم؟ وقتی برای ما پیامبر نفرستادی ما از کجا باید راه درست و نادرست را تشخیص می دادیم؟ و از آنجایی که به ما توانایی دیدن و شنیدن ندادی و حقایق را آنطور که هست برایمان نمایان نکردی، چرا ما را به آتش جهنم می اندازی؟ حق تعالی در قرآن مجید به صراحت فرموده است : برای همه ی مردم راهنما و پیامبر فرستادم، به همه ی مردم لطف نمودم، به همه ی مردم گوش و چشم و بینش عطا کردم.
«لِئَلاَّ یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ» (نساء / 165)
برای اینکه مردم در مقابل خداوند حجت و دلیل برای توجیه گناهان خود نداشته باشند و نتوانند بگویند راه راست را به ما نشان ندادی و ما هم آن را نیافتیم و حجت از آن خدا باشد که بفرماید: ما رسولان را فرستادیم.
و در جای دیگر فرموده است:
«قُلْ فَلِلّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ» (انعام / 149).
ای پیامبر بگو حجت کامل از آن خداوند است.
این دو آیه نشان می دهد که هیچ کس نمی تواند بر خداوند ایرادی بگیرد.
...