قرآن کریم

[quote='akhshurush']نقل قول از علی شروان:
بلی هیچکس یقین ندارد که ماجرا از چه قرار بوده و حمله از طرف چکسی صورت گرفته.هرچند درکتابهایی که ایرانیان نوشتند حمله را از طرف اعراب و درکتابهای اعراب از طرف ایران.حالا اگر 50درصد احتمال بدهیم از طرف اعراب بوده امام حسن چرا باید با انها باشد؟!نکته اینجاست
به همان میزان که در تازش ایرانیان تردید می کنید، در مشارکت امام حسن علیه السلام نیز تردید می کنید؟ یا اینکه یکی محل تردید است و دیگری محل یقین؟[/quote]
بلی درکتاب سلمان رشدی یا علی دشتی بود که این مطلب نوشته شده بود .بهر حال نمیتوان بایقین چیزی گفت

[quote='akhshurush']
با توجه به این چهار رکن روایی و جمله ی نهج البلاغه که ایرانیان را آغازگر جنگ دانستند، زیاد موثق نیست که اعراب را آغازگر جنگ بدانیم.[/quote]
با توجه به عقل و منطق هم ایرانیان هیچ انگیزه ایی برای تازش به آن سرزمین نداشتند، جنگل فراوان داشت؟ آب؟ زمین حاصلخیز؟ مهد تمدن خاصی بود؟
جاهایی از تاریخ که بدست همین افراد نوشته شده حال در مقابل عقل و منطق انسان این قرن کاملا حقیرانه و بدور از شعور و منطق می رسد، برای مثال خونریزی های فراوان یا گرفتن زن آن هم دو تا دوتا و سه تا سه تا و چهار تا چهار تا!
یا اینکه بگذارید زن به بلوغ برسد و بعد دندانهای تیزتان را فرو کنید! یعنی قشنگترین قسمت این داستانها همین است، سایه مردان عرب بر سر دخترکانی افتاده که احتمالا از ترس آن قیافه ها و حرکات در دل آرزو می کردند که به بلوغ نرسیده بمیرند!

[quote='علی شروان']
بلی هیچکس یقین ندارد که ماجرا از چه قرار بوده و حمله از طرف چکسی صورت گرفته.هرچند درکتابهایی که ایرانیان نوشتند حمله را از طرف اعراب و درکتابهای اعراب از طرف ایران.حالا اگر 50درصد احتمال بدهیم از طرف اعراب بوده امام حسن چرا باید با انها باشد؟!نکته اینجاست[/quote]
به همان میزان که در تازش ایرانیان تردید می کنید، در مشارکت امام حسن علیه السلام نیز تردید می کنید؟ یا اینکه یکی محل تردید است و دیگری محل یقین؟

[quote='akhshurush']بلاذری، ابن خلدون، ابن اثیر و طبری ایرانیان را آغازگر جنگ دانسته اند. در خطبه 146 نهج البلاغه از قول امام علی علیه السلام به عمر بن خطاب چنین آمده که عیناً کپی می کنم:
فَاءَمّا ما ذَکَرْتَ مِنْ مَسِیرِ الْقَوْمِ إِلى قِتالِ الْمُسْلِمِینَ فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحانَهُ هُوَ اءَکْرَهُ لِمَسِیرِهِمْ مِنْکَ
اما آنچه از آمدن این قوم به جنگ مسلمانان گفتى ، خداوند سبحان ، از آمدن آنها به جنگ مسلمانان ناخشنودتر از توست
با توجه به این چهار رکن روایی و جمله ی نهج البلاغه که ایرانیان را آغازگر جنگ دانستند، زیاد موثق نیست که اعراب را آغازگر جنگ بدانیم.[/quote]
بلاذری، ابن خلدون، ابن اثیر و طبری در کجا «ایرانیان را آغازگر جنگ دانسته اند»؟ بدیهی است هر ادعایی تنها با ذکر دقیق مستندات ارزش و اعتبار می‌گیرد.
اگرچه ذکر نشدن سلسله رُوات امکان ارزیابی این خطبه را ناممکن کرده است؛ اما باید توجه داشت که پیش از دوران عمر، در عهد ابوبکر و از سال دوازده هجری به بعد، مسلمانان، مناطق غربی ایران (عراق) را تصرف کرده بودند و از این رو واکنش و حمله‌ی تدافعی دولت ایران کاملاً طبیعی و چشم‌داشتنی بود و این حقیقت به معنای آن نیست که ایرانیان آغازگر جنگ بوده‌اند.

علی شروان عزیز
این مسئله مربوط به تفاوت برداشت و استنباطی است که علمای دو طرف شیعه و اهل تسنن از آیه شریفه ای دارند که می فرماید؛ ( یا ایها الذین آمنوا
اذا قمتم الی اصلوة فاغسلوا وجوهکم و ایدیکم الی المرافق و امسحوا برؤسکم و ارجلکم الی الکعبین..) یعنی ای ایمان آوردگان، هنگامی که می خواهید
به نماز بایستید؛ صورت و دستهای خود را تا آرنج بشوید و سر و پا هارا تا کعبین ( قوزک یا برآمدگی طرفین پا) مسح کنید، گرچه وضوی شیعیان به صحت
نزدیک تر است با این حال نظر اجماع علماء شیعه بر این است که وضوء و نماز اهل تسنن و شیعه هردو صحیح است، بنده شخصاً هرگاه با برادران و خواهران
اهل تسنن به نماز می ایستم به امام جماعت براران و خواهران اهل تسنن خود اقتدا می کنم و همچون آنان نماز می گزارم و یقین دارم که مورد قبول درگاه
خداوند قرار خواهد گرفت به شرطی که واقعاً به قصد قربت باشد و از قبل بدانم که یکی از شرائط قبولی نماز این است که دعوت خداوند برای سپاسگزاری
به درگاهش فقط دولاّ و راست شدن و زمزمه عبارات عربی نیست بلکه باید متصف به اخلاق خوش و رفتار نیکو و مراعات حقوق همنوعان خویش باشم، عبادت
بجز خدمت خلق نیست ، .. به تسبیح و سجاده و دلق نیست، از نشانه های بارز مسلمان، مسلمانی کردن است یعنی باید به ظاهر و به باطن آراسته به
مظاهر زیبائی های انسانی و اسلامی باشیم.

[quote='behdad1970']نقل قول: akhshurush با توجه به این چهار رکن روایی و جمله ی نهج البلاغه که ایرانیان را آغازگر جنگ دانستند، زیاد موثق نیست که اعراب را آغازگر جنگ بدانیم.
به نظر من اولین دلیل بر حمله اعراب به خاک ایران از فرستادن نامه حضرت محمد به سران ممالک دنیا شروع میشه و همینطور که در تاریخ میخوانیم خسرو پرویز پادشاه مقتدر ایرانی این نامه را توهین به ایران و ایرانی میداند چرا که میگوید ما ایرانی ها هیچگاه ستاره پرست و بت پرست و خورشید پرست نبوده ایم بلکه همیشه خدای واحد می پرستیدیم و چون خسرو پرویز این نامه را پاره میکند عرب ها این را گستاخی میدانند و شاید همین پاره کردن نامه زمینه ساز حمله به خاک کشور ایران میشود[/quote]
بلی هیچکس یقین ندارد که ماجرا از چه قرار بوده و حمله از طرف چکسی صورت گرفته.هرچند درکتابهایی که ایرانیان نوشتند حمله را از طرف اعراب و درکتابهای اعراب از طرف ایران.حالا اگر 50درصد احتمال بدهیم از طرف اعراب بوده امام حسن چرا باید با انها باشد؟!نکته اینجاست

نقل قول از مالدینی:بنده از کجا مطمئن بشم که این حرف های شما مستند و راسته ؟
میشه مدرک و دلایلتون را بگید؟
ااز کتاب تاریخ اسلام خوندم که یکی از کتابهای ممنوعس.من که نگفتم راسته یا غلط.راست و غلطشم فقط خدا میدونه ماداریم درباره 1400سال پیش حرف میزنیم.[/quote]

جناب amenmarr
از توضیحاتتان نهایت سپاس را دارم.متشکرم
اگر سیاست سوای از شرع بوده چرا شیعه و سنی در نماز و وضو روشهایمان فرق دارد؟
ببخشید منظور من امام حسن است نه امام حسین.

اما اقای مالدینی همین افرادی مثل شما هستند که جوانها و نوجوانها را دین زده میکنند.بنده تازه وارد دوران جوانی شدم اما شما که از من بزرگترین و اسم خودتان را مسلمان
گذاشتید و عکس رهبرم اواتارتان کرده اید و ادعای دین و دیانتتان می اید چرا بجای جواب دادن مسخره میکنید ؟
من مثل شما نیستم که داعم الوضو باشم و دست به تسبیح اما خوب هم میدانم مسلمانی به ذکر و تسبیح و نماز نیست %%%
شما با مسخره کردنتان خودتان را ثابت کردید جناب :))

[quote='مالدینی']بنده از کجا مطمئن بشم که این حرف های شما مستند و راسته ؟
میشه مدرک و دلایلتون را بگید؟[/quote]
ااز کتاب تاریخ اسلام خوندم که یکی از کتابهای ممنوعس.:D