با توجه به وضعیت مالکیت حقوقی این اثر، امکان دانلود آن وجود ندارد. اگر شما صاحب حقوق مادی این کتاب هستید، میتوانید اجازه نشر رایگان نسخه الکترونیکی آن را به ما بدهید یا آن را از طریق کتابناک به فروش برسانید. برای اطلاعات بیشتر صفحه «شرایط و قوانین فروش» را مطالعه کنید.
سلام و درود، دوست گرامی من، جناب Khwanirath بزرگوار.
چنان که چند روز پیش گفته بودم، مرگِ کوروش سوم هخامنشی (= فریدون) نامور به بزرگ، همانی بود که گفتم و در این باره مقاله ای بسیار چکیده و کوتاه نوشتم.
کشته شدن ایرج توسط سلم (= سَئیرمَ) و تور (= داهی)، صورت اسطوره ای کشته شدن کوروش (= ایرج-فریدون) به دست ماساگت ها (= سلم/ساروماتی ها/سرمتی ها/گرامی دارندگان مار) و داهه ها (= تور/ گرامی دارندگان بُزکوهی یا قوچ) می باشد. یعنی سکاهای سمت شرق دریای خزر. در اوستا، بخش فروردین یشت، نام سَئیرمَ و داهی، به ترتیب سلم/سرمتی/ماساگت ها و داهه ها هستند. خورناتسی به درستی مرگ این پادشاه را در کشته شدن آرا (= کوروش) به دست شامیرام (= تومیریس)، روایت کرده. اما در زمان وی اسطوره و تاریخ درهم آمیخته شده و کارهای شَمشی اَداد پنجم، هووَخشثره (= کیخسرو/کیاخسآرو خبر هرودوت) و کوروش سوم (= فریدون) همراه با سه شهبانوی شامورامات، آمیتیس، و تومیریس را متشبه کرده است.
پیشتر که گفته بودم، در خبر خورناتسی، آژدهاک (= آستیاگ/ضحاک ایرانی) 3 تن را در خواب می بیند که یکی از ایشان به ریخت اژدها است. متقابلا، فریدون (= کوروش) نیز برای مدت کوتاهی به شکل اژدها در سر راه ایرج، سلم، تور پدیدار می شود.
درباره تور اساطیر نورس هم شک داشتم، اما در مسیر پژوهش هایم پی بردم که تور (= Thor) مردم اسکاندیناوی همان تورِ سکایی-یونانی است. سکاها گرامی دارندگان بُزکوهی بوده اند. ثور اساطیر نورس سوار بر ارابه ای است که دو قوچ آن را می کِشند. می توانید از اینجا ببینید.
مقاله را برایتان فرستادم.
سلام و درود، دوست من. امیدوارم در تندرستی و پیروزبختی باشید.
این را در جای دیگری گذاشتم، دوست داشتم آن را برای شما نیز بفرستم تا به وجه ی دیگری از مردوک خدای مهم بابلیان برسیم.
چنان می نماید که در آشناسازی مردوک (= خدای بابلیان) 2 روایت موجود است. یک روایت آن میتواند همسانی هایی با فریدون (= کوروش) داشته باشد، و روایتی دیگر می تواند ضحاک (= آژی دهاک) باشد. مردوک می تواند به ریخت مردوهکهه باشد، به ریخت مر (= مار/آژی) و دوهکه (= مرد/دهاک)، روی هم یعنی مرد ماردوش/اژدهاوش. با توجه به سنگن گاره ای که از او برجای مانده است، در کنارش ماری هست که همان مار موشهوشو می باشد. شکل موشهوشو هم مانند یک مار است و هم مانند یک اژدهای چهار دست و پا. مردوک (= ضحاکِ بابلی) خدای مورد اهمیت در نزد بابلی های سامی است که وجه سامی بودنش را با نژاد تازی اشتباه گرفته اند، البته همان گونه که فرمودید نباید از استاد خرده گرفت، بلکه وی نیز روایت های گذشتگان به دستش رسیده و برپایه همان ها سروده. در اوستا نام جایگاه آژی دهاک (= ضحاک/مردوک) بَوری (= بابل) آمده است. با توجه به این که ابال گاماش (= جمشید به روایت بابلی) شاه مرهشی (= مرودشت) شکست سختی از ریموش بابلی (= مار جهنده/ضحاک بابلی) می خورد، می تواند همسانی ای برای مردوک بابلی باشد، چه این که مردوک به دست اَنشار در اتاقی در یک کوه به زنجیر کشیده می شود. به نظر می رسد که اهمیت مردوک در نزد بابلیان، برای راویت نخست، یعنی اسطورۀ شکستِ تیامت (= Tiamat) به دست وی باشد. روایت وجه خدایگانی مردوک، برپایه حماسه آفرینش اکدی است. چه بسا شکوه مردوک، در همان پیروزی ریموش باشد. یعنی دومین پادشاه اکد.
تندیس مردوک به دست مورسیلی اول، شاه حیتی ها، ربوده می شود. سپس آگوم دوم (= ضحاک کاسیان) در زمان گرفتن بابل، تندیس را به آنجا بازمی گرداند. جالب نیست؟ دل به دل راه دارد.
چرا فردوسی و شاهنامه ی او در جهان بی همتاست؟ - مرتضی ثاقب فر
http://shahnamehpajohan.ir/%DA%86%D8%B1%D8%A7-%D9%81%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D8%B4%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%DB%8C-%D8%A7%D9%88-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%A8%DB%8C-%D9%87%D9%85%D8%AA
چون قسمت ها کوتاهه. همه رو تو یک قسمت JOIN کردم. این هم آغاز کتاب شاهنامه صوتی با صدای استاد امیرنوری: به مدت 81 دقیقه:
http://shatelland.com/upload/files/0dbff6cf-ed7a-497f-b0c4-891395961a70
نظر یادتون نره
قسمت های دوم تا دهم رو هم از اینجا:
http://shatelland.com/upload/files/0456ca4c-72d9-4c1f-a0f8-2849452c0eaf
http://shatelland.com/upload/files/0067cc38-c4a4-4c86-93cc-e8e9c217b648
http://shatelland.com/upload/files/88e09d91-8a0e-4ac1-bb8a-6f0e392e6cac
http://shatelland.com/upload/files/a7f73269-fa15-4497-b095-0de0c7e1a141
http://shatelland.com/upload/files/6bd94b99-a545-4406-8dc2-0830160fd23f
به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه برنگذرد
خداوند نام و خداوند جای
خداوند روزی ده رهنمای
خداوند کیهان و گردان سپهر
فروزنده ماه و ناهید و مهر
ز نام و نشان و گمان برترست
نگارندهٔ بر شده پیکرست
به بینندگان آفریننده را
نبینی مرنجان دو بیننده را
نیابد بدو نیز اندیشه راه
که او برتر از نام و از جایگاه
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی شاهنامه - دفتر 1
چنان که چند روز پیش گفته بودم، مرگِ کوروش سوم هخامنشی (= فریدون) نامور به بزرگ، همانی بود که گفتم و در این باره مقاله ای بسیار چکیده و کوتاه نوشتم.
کشته شدن ایرج توسط سلم (= سَئیرمَ) و تور (= داهی)، صورت اسطوره ای کشته شدن کوروش (= ایرج-فریدون) به دست ماساگت ها (= سلم/ساروماتی ها/سرمتی ها/گرامی دارندگان مار) و داهه ها (= تور/ گرامی دارندگان بُزکوهی یا قوچ) می باشد. یعنی سکاهای سمت شرق دریای خزر. در اوستا، بخش فروردین یشت، نام سَئیرمَ و داهی، به ترتیب سلم/سرمتی/ماساگت ها و داهه ها هستند. خورناتسی به درستی مرگ این پادشاه را در کشته شدن آرا (= کوروش) به دست شامیرام (= تومیریس)، روایت کرده. اما در زمان وی اسطوره و تاریخ درهم آمیخته شده و کارهای شَمشی اَداد پنجم، هووَخشثره (= کیخسرو/کیاخسآرو خبر هرودوت) و کوروش سوم (= فریدون) همراه با سه شهبانوی شامورامات، آمیتیس، و تومیریس را متشبه کرده است.
پیشتر که گفته بودم، در خبر خورناتسی، آژدهاک (= آستیاگ/ضحاک ایرانی) 3 تن را در خواب می بیند که یکی از ایشان به ریخت اژدها است. متقابلا، فریدون (= کوروش) نیز برای مدت کوتاهی به شکل اژدها در سر راه ایرج، سلم، تور پدیدار می شود.
درباره تور اساطیر نورس هم شک داشتم، اما در مسیر پژوهش هایم پی بردم که تور (= Thor) مردم اسکاندیناوی همان تورِ سکایی-یونانی است. سکاها گرامی دارندگان بُزکوهی بوده اند. ثور اساطیر نورس سوار بر ارابه ای است که دو قوچ آن را می کِشند. می توانید از اینجا ببینید.
مقاله را برایتان فرستادم.
این را در جای دیگری گذاشتم، دوست داشتم آن را برای شما نیز بفرستم تا به وجه ی دیگری از مردوک خدای مهم بابلیان برسیم.
چنان می نماید که در آشناسازی مردوک (= خدای بابلیان) 2 روایت موجود است. یک روایت آن میتواند همسانی هایی با فریدون (= کوروش) داشته باشد، و روایتی دیگر می تواند ضحاک (= آژی دهاک) باشد. مردوک می تواند به ریخت مردوهکهه باشد، به ریخت مر (= مار/آژی) و دوهکه (= مرد/دهاک)، روی هم یعنی مرد ماردوش/اژدهاوش. با توجه به سنگن گاره ای که از او برجای مانده است، در کنارش ماری هست که همان مار موشهوشو می باشد. شکل موشهوشو هم مانند یک مار است و هم مانند یک اژدهای چهار دست و پا. مردوک (= ضحاکِ بابلی) خدای مورد اهمیت در نزد بابلی های سامی است که وجه سامی بودنش را با نژاد تازی اشتباه گرفته اند، البته همان گونه که فرمودید نباید از استاد خرده گرفت، بلکه وی نیز روایت های گذشتگان به دستش رسیده و برپایه همان ها سروده. در اوستا نام جایگاه آژی دهاک (= ضحاک/مردوک) بَوری (= بابل) آمده است. با توجه به این که ابال گاماش (= جمشید به روایت بابلی) شاه مرهشی (= مرودشت) شکست سختی از ریموش بابلی (= مار جهنده/ضحاک بابلی) می خورد، می تواند همسانی ای برای مردوک بابلی باشد، چه این که مردوک به دست اَنشار در اتاقی در یک کوه به زنجیر کشیده می شود. به نظر می رسد که اهمیت مردوک در نزد بابلیان، برای راویت نخست، یعنی اسطورۀ شکستِ تیامت (= Tiamat) به دست وی باشد. روایت وجه خدایگانی مردوک، برپایه حماسه آفرینش اکدی است. چه بسا شکوه مردوک، در همان پیروزی ریموش باشد. یعنی دومین پادشاه اکد.
تندیس مردوک به دست مورسیلی اول، شاه حیتی ها، ربوده می شود. سپس آگوم دوم (= ضحاک کاسیان) در زمان گرفتن بابل، تندیس را به آنجا بازمی گرداند. جالب نیست؟ دل به دل راه دارد.
http://shahnamehpajohan.ir/%DA%86%D8%B1%D8%A7-%D9%81%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D8%B4%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%DB%8C-%D8%A7%D9%88-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%A8%DB%8C-%D9%87%D9%85%D8%AA
http://shatelland.com/upload/files/0dbff6cf-ed7a-497f-b0c4-891395961a70
نظر یادتون نره
http://shatelland.com/upload/files/0456ca4c-72d9-4c1f-a0f8-2849452c0eaf
http://shatelland.com/upload/files/0067cc38-c4a4-4c86-93cc-e8e9c217b648
http://shatelland.com/upload/files/88e09d91-8a0e-4ac1-bb8a-6f0e392e6cac
http://shatelland.com/upload/files/a7f73269-fa15-4497-b095-0de0c7e1a141
http://shatelland.com/upload/files/6bd94b99-a545-4406-8dc2-0830160fd23f
http://shatelland.com/upload/files/5247c107-dbc0-4108-b011-026b18340995
دفتر هفتم
دفتر هشتم
کزین برتر اندیشه برنگذرد
خداوند نام و خداوند جای
خداوند روزی ده رهنمای
خداوند کیهان و گردان سپهر
فروزنده ماه و ناهید و مهر
ز نام و نشان و گمان برترست
نگارندهٔ بر شده پیکرست
به بینندگان آفریننده را
نبینی مرنجان دو بیننده را
نیابد بدو نیز اندیشه راه
که او برتر از نام و از جایگاه