بدون نام

سایت کتاب است ، نه کولوسئوم ، و نه عرصه کم رنگ کردن ماهیت و کارکرد داعش برای توجیه همرزمان رجوی و رضوی و فرشگردی و .... آنان .

نمونه ای از تفکر شاعرانه : تعمیم صفات بر اساس یک ویژگی مشترک ، غلو و اغراق ، غلبه عاطفه بر دانش .

ولایت فقیه شکل اسلامی شده حکومت حکیمان است و هر چه هست ، بر حکومت بی مخ های قزاق و حکومت وحشت پادگانی ارجحیت دارد .

« نیازی به صغری کبری نیست » ، بحث تعطیل ؛ « ایران از آن ایرانیان است » و معیار ایرانی بودن چیست ؟ اعتقاد به راسیسم یهودی ؛ و این « بیگانه پرستی و ایران ستیزی » نیست حتا اگر « استیت جهود » محو ایران را در دستور کار داشته باشد و جشن ایرانی کش

دمکراسی به عنوان حاکمیت مردم ، یک اصل است . در واقع همه نظام های سیاسی به این معنا که برآیند پسند اتباع هستند ، به درجات مختلف دمکراتیک هستند اما چه بسا ناآگاهانه و قهری . به سخن دیگر ، نظام دمکراتیک ، سیستمی است که آگاهانه و علناً این اصل

ـ حجاب مسئله نیست . ـ حجاب همه جا مسئله است . ـ این بدیهی است ، اما منظور من کاملاً روشن بود . ـ منظور شما برای مخاطب هم باید روشن باشد و نه نویسنده و گوینده .

« در طول تاریخ ، خودبزرگ‌بینی و خودرأیی آفت همه‌ی حاکمان این سرزمین بوده » . خودبزرگ بینی و خودرأیی ، نتیجه ناگزیر حکومت مادام العمر و دودمانی است ، سرشتین و طبعی است .

« حجاب » به معنای پوشش تن ، همه جا « مسئله » است ؛ این که در گرما ، در سرما ، در محل کار ، در خیابان ، در جشن ، پیش آشنا و ناشناس ... چه بپوشیم ، این که قواعد پوشش تن را چگونه وضع و اصلاح کنیم و تغییر دهیم ، این که فرایند تسری و ضامن اجرای

« ما ایران را برای ایرانیان می خواهیم نه یک گروه عقیدتی خاص » ، شما خودتان « یک گروه عقیدتی خاص » نیستید ؟ به خودتان حق می دهید که « اجازه ندهید » « گروه عقیدتی خاص » دیگر ، عقاید خود را به دیگران تحمیل کنند اما خود را در مقام « اجازه دهنده

مسئولان رژیم مسبب انقلاب مانند ثابتی ، درک روشنی از سازوکارهای اجتماعی و تضادهای لاینحل سیستم نداشتند و خیال می کردند با مهار و حذف کنشگران منفرد می توانند مسلط بمانند . اختیار بدون مسئولیت هنوز هم در کشکول فکری بقایای آن نظام پاسخ روشنی ند