ولفگانگ بورشرت

(1921 - 1947 م)

هنوز در سنین نوجوانی بود که به سربازی فرا‌خوانده شد. او را به جبهه شرق فرستادند، و در آن‌جا بیماری به‌سراغش آمد. او را به‌دلیل به‌سخره‌گرفتن هیتلر و این‌که با سخنان ضد جنگ خود روحیه هم‌رزمانش را تضعیف می‌کرد، به آلمان فرا‌خواندند. در دادگاه نظامی محاکمه و به مرگ محکوم شد و چندین ماه در انتظار اجرای حکم خود بود تا سرانجام به‌دلیل پیشرفت بیماری و این‌که امیدی به زنده‌ماندنش نبود، بخشوده و دوباره به جبهه فرستاده شد. در سال ۱۹۴۲ در حالی که سخت مجروح شده بود، نمایش‌نامه «بیرون، پشت در» را نوشت. در پایان جنگ، با وجود بیماری شدید، شوق نوشتن او را به مدت دو سال زنده نگاه داشت، و در این مدت به شیوه‌ای واقع‌گرایانه و در عین حال نمادین، سرنوشت سربازان بازگشته از جنگ را در داستان‌های کوتاه و اشعار خود بازگو کرد.