مری ولستون کرافت

(1759 - 1797 م)

وی را نخستین فمینیست انگلستان خوانده‌اند. مری ولستون‌کرافت در طول دوران کوتاه حرفه‌ای خود، رمان‌ها، رساله‌ها، یک روایت سفرنامه، یک تاریخچه از انقلاب فرانسه، یک کتاب رفتار و یک کتاب کودکان نوشت. ولستون‌کرافت بیشتر به خاطر کتاب «احقاق حقوق زنان» (۱۷۹۲) شناخته می‌شود که در آن استدلال می‌کند زنان به‌طور طبیعی از مردان پایین‌تر نیستند، بلکه تنها به این دلیل که از آموزش مناسب محروم‌اند، چنین به نظر می‌رسند. او پیشنهاد می‌کند که هم مردان و هم زنان باید به عنوان موجوداتی منطقی مورد توجه قرار گیرند و نظم اجتماعی مبتنی بر عقل را تصور می‌کند. پس از دو رابطه ناموفق با یوهان هاینریش فوسلی و گیلبرت ایملی (که از او صاحب دختری به نام فنی ایملی شد)، ولستون‌کرافت با فیلسوف ویلیام گادوین، یکی از پیشگامان جنبش آنارشیستی، ازدواج کرد. او در سن ۳۸ سالگی درگذشت و چندین دست‌نوشته ناتمام را از خود به جا گذاشت. او ۱۱ روز پس از تولد دختر دومش، مری شلی، که خود نویسنده‌ای برجسته و خالق رمان «فرانکنشتاین» شد، از دنیا رفت. بیوه ولستون‌کرافت، ویلیام گادوین، یک «خاطرات» (۱۷۹۸) از زندگی او منتشر کرد که شیوه زندگی غیر متعارف او را آشکار ساخت و به‌طور ناخواسته باعث شد تا شهرت او تقریباً به مدت یک قرن تخریب شود. با این حال، با ظهور جنبش فمینیست در اوایل قرن بیستم، حمایت ولستون‌کرافت از برابری زنان و انتقادهایش از زنانگی سنتی به‌طور فزاینده‌ای مهم شد و او به عنوان یکی از پیشگامان فمینیسم مدرن شناخته شد.