محمدعلی تربیت

(1256 - 1318 هـ.خ)

وی موسس کتابخانه تربیت اولین کتابخانه عمومی دولتی ایران، از آزادی‌خواهان و روشنفکران آذربایجان و از فعالان انقلاب مشروطه بود. در سال ۱۳۱۶ با حسن تقی‌زاده، حسین عدالت (صاحب امتیاز روزنامه‌های الحدید، عدالت و صحبت) و محمد شبستری مدیر روزنامهٔ ایران نو، ابتدا کتاب‌فروشی و پس از آن مدرسه‌ای به شیوهٔ جدید با نام «تربیت» در تبریز تاسیس کرد و بعداً آن را نام خانوادگی خود قرار داد. کتاب‌فروشی تربیت محل عرضهٔ نشریات فارسی و عربی و ترکی، و طرح مباحث سیاسی و محفل روشنفکرانی چون یوسف خان اعتصام‌الملک بود. اندکی بعد، مدرسه به دلیل مخالفت متعصبان بسته شد. پیش از اعلام مشروطیت، تربیت به اتفاق حسن تقی‌زاده به قفقاز و استانبول و از آنجا به مصر، بیروت و دمشق سفر کرد. در آستانهٔ مشروطیت به سیاست روی آورد و همراه با کربلایی علی موسیو، حسن تقی‌زاده و محمود غنی‌زاده محفلی بنیان نهاد که به مرکز غیبی شهرت یافت. در سال ۱۳۲۶ قمری (۱۲۸۷ خورشیدی) از پایه‌گذاران روزنامه اتحاد شد که ۲۵ شماره آن انتشار یافت. با کودتای محمدعلی شاه و به توپ بسته شدن مجلس در خرداد ۱۲۸۷ و حمله سپاهیان حکومتی به تبریز، کتاب‌فروشی تربیت تاراج و سوخته شد و وی خود را به بادکوبه رساند و از آنجا به وین به پاریس رفت. اندکی بعد به دعوت تقی‌زاده که پیش از وی به دعوت ادوارد براون به لندن رفته بود، راهی آنجا شد و با حمایت ادوارد براون چند ماه در کتابخانهٔ دانشگاه کمبریج به فهرست‌نویسی کتابهای فارسی و عربی مشغول شد. محمدعلی تربیت در اواخر پاییز ۱۹۰۸ میلادی (۱۲۸۷ خورشیدی) از انگلستان به استانبول رفت و همراه با دیگر مهاجران مشروطه‌خواه در انجمن سعادت به فعالیت پرداخت. با فتح تهران به دست مجاهدین در تیر ۱۲۸۸ خورشیدی، وی به عضویت هیئت مدیرهٔ موقتی دوازده نفره انتخاب شد که برگزیدهٔ رهبران انقلاب و ناظر اعمال وزرا بود. تربیت در دورهٔ دوم مجلس شورای ملی نمایندهٔ مردم تبریز شد و از نمایندگان روشنفکر و ترقی‌خواه حزب دموکرات بود. با تعطیلی مجلس دوم، تربیت به بادکوبه رفت و به پیشنهاد هیئت مدیرهٔ انجمن خیریهٔ ایرانیان، مدیر مدرسهٔ اتحاد شد. پس از آغاز جنگ جهانی اول به برلین رفت و در آنجا در کمیتهٔ نجات ایران به فعالیت پرداخت و با محمد قزوینی، حسن تقی‌زاده، محمدعلی جمال‌زاده و حسین کاظم‌زادهٔ ایرانشهر، همکاری فرهنگی و انتشاراتی می‌کرد. با پایان جنگ جهانی در سال ۱۲۹۷ به تبریز بازگشت. در سال ۱۳۰۰ به ریاست اداره معارف آذربایجان رسید و در همان سال کتابخانه و قرائت‌خانهٔ عمومی معارف را برای اولین بار به شیوهٔ جدید در تبریز بنیاد گذاشت که بعدها به نام خود وی «کتابخانه و قرائت‌خانهٔ دولتی تربیت» نام گرفت. در ۱۳۰۱ «مجمع ادب» و «ماهنامه گنجینه معارف» را دایر کرد. در مهر همان سال مدرسه تجارت را در تبریز تاسیس کرد. او تا ۱۳۰۴ در مقام خود باقی ماند و سپس به ریاست فرهنگ گیلان (۱۳۰۵–۱۳۰۶) رسید. او در این مقام از بانیان تاسیس کتابخانه ملی رشت بود. وی از ۱۳۰۷ تا ۱۳۰۹ عهده‌دار ریاست شهرداری (بلدیه) تبریز بود. در آن زمان چندین خیابان بزرگ و باغ ملی بزرگی به نام گلستان در محل قبرستان گجیل تبریز ساخته شد. تربیت در هشتمین دورهٔ مجلس شورای ملی (۱۳۰۹) به نمایندگی از طرف حوزه انتخابیه تبریز انتخاب شد و در دوره‌های نهم تا دوازدهم نیز همین کرسی را حفظ کرد.