لیلیان هلمن

(1905 - 1984 هـ.خ)

لیلیان فلورنس (لیلی) هلمن نمایش‌نامه‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس چپ‌گرای امریکایی بود که بسیاری از جنبه‌های زندگی‌اش به این چپ‌گرایی پیوند خورد و آن را تحت تاثیر قرار داد. او در طول دوران فعالیت هنری‌اش جوایز بسیاری دریافت کرد که جایزه انجمن منتقدین نمایش نیویورک یکی از آن‌هاست. او دو بار هم به خاطر نوشتن فیلم‌نامه های روباه‌های کوچک و ستاره شمالی کاندیدای دریافت جایزه اسکار شد. هلمن پیش از این‌که نمایش‌نامه بنویسد ژانرهای ادبی دیگری را تجربه کرده بود. او داستان کوتاه و شعر می‌نوشت. در سال ۱۹۲۸ یا ۱۹۲۹ بود که دو تا از داستان‌هایش در مجله پاریس کامت که آرتور کوبر در آن کار می‌کرد، چاپ شد. لیلیان و آرتور با هم ازدواج کردند و در پاریس زندگی می‌کردند. این داستان‌ها داستان‌های زنانه‌ای بودند. هلمن پیش از نوشتن نمایش‌نامه «زمان کودکان» با لوئیز کرانبنرگر نمایش‌نامه‌ای نوشت به نام «ملکه بزرگوار» که درباره خانواده‌ای سلطنتی بود که می‌خواستند بورژوا باشند. آن‌ها از طبقه متوسط گریزان بودند. داشیل همت می‌گفت نمایش خوبی نبود. او از تئاتر خوشش نمی‌آمد و همیشه از لیلیان می‌خواست که رمان بنویسد. در بین نمایش‌نامه‌نویسان بزرگ آمریکایی لیلیان هلمن جایگاه ویژه‌ای دارد. اولین نمایش‌نامه او «روباه‌های کوچک» نام داشت. هلمن در کل هفت نمایش‌نامه اوریژینال و هفت نمایش‌نامه اقتباسی نوشت. هلمن علاوه‌بر نمایش‌نامه، فیلم‌نامههای بسیاری هم نوشت که از آن جمله می‌توان به ستاره شمالی و روباه‌های کوچک اشاره کرد.