فریدون هویدا

(1303 - 1385 هـ.خ)

او تحصیلات خود را در بیروت انجام داد و تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته اقتصاد و حقوق بین المللی در پاریس در دانشگاه سوربن به پایان رساند. او علاقه بسیاری به سینما داشت و در مجله معتبر "کایه دو سینما" نقد می نوشت. او با بزرگان سینما در دهه شصت در پاریس نشست و برخاست داشت، با روسلینی دوست بود. با کارگردان معروف فرانسه، فرانسوا تروفو، همکاری حاشیه ای داشتو با گروه موج نو بسیار نزدیک بود. دوستانش می گویند که او تشنه خواندن و دانستن بود. رمان "قرنطینه" یکی از رومان های مطرح او بود که انتشارات گالیمار آن را در سال ۱۹۶۲ در پاریس منتشر کرد. گالیمار همچنین رمان " در سرزمینی عجیب" و "برف های سینای" را از فریدون هویدا چاپ کرد. م. فرزانه در کتاب خود "زبان سخ"، این رمان را بدیع ترین اثر فریدون هویدا توصیف کرده است. فریدون هویدا که مدتی در یونسکو در پاریس کار می کرد در سال ۱۹۶۵ به ایران رفت و از آن پس یک مسیر حرفه ای دیپلماتیک را آغاز کرد. مدیر کل وزارت امور خارجه شد و از ۱۹۷۱ تا زمان اتقلاب در ۱۹۷۹ نماینده ایران در سازمان ملل متحد در نیویورک بود. م. فرزانه او را یک پارچه انرژی و در دوستی بسیار سخاوتمند خوانده است. او می نویسد: "فعالیت فریدون هویدا در تهران حیرت انگیز بود. کتاب می نوشت، عضو انواع کمیسیون های مشاورتی بود، در میهمانی های رسمی شرکت میکرد، در خدمت والاحضرت اشرف از هیچ کوششی کوتاهی نمی نمود، پیام ها و کتاب هایی را که شجاع الدین شفا به نام آریامهر می نوشت به زبان فرانسه ترجمه میکرد، مأمور سفر های سیاسی میشد و از همه جالب تر و هفته ای یکبار به وزارت فرهنگ و هنر می آمد و با معاون این وزارت خانه در بار، فیلم های ایرانی بحث می کرد و آ ن ها را سبک و سنگین می کرد".