اسدالله ایزدگشسب

(1303 - 1366 هـ.خ)

شیخ اسدالله ایزدگشسب شمس گلپایگانی معروف به درویش ناصر علی (۱۳۰۳–۱۳۶۶) قمری در اصفهان شاعر، حکیم، عارف و نویسنده ایرانی بود. وی تا هجده سالگی در زادگاه خود تیسیه به تحصیل علوم ادبی و عربی پرداخت. از آن پس برای ادامهٔ تحصیل به اصفهان رفت و حکمت و کلام را نزد استادان این شهر فرا گرفت. در سال ۱۲۸۰ شمسی به نجف اشرف رفت و چند سالی در عراق به تحصیل فقه و اصول و حکمت پرداخت. شمس آنگاه به ایران آمد و مسافرت‌هایی به تهران و مشهد نموده و خدمت بعضی از مشایخ صوفیه رسید و سرانجام دست ارادات به ملا سلطان محمد گنابادی سلطانعلیشاه داد. پس از مرگ سلطانعلیشاه خدمت فرزند او ملاعلی نورعلیشاه ثانی رسیده و تجدید عهد نمود. پس از مرگ نورعلیشاه ثانی با جانشین او صالحعلیشاه تجدید عهد نموده و در سال ۱۳۱۰ هجری شمسی مطابق با ۱۳۵۰ هجری قمری از طرف او مجاز در ارشاد شده و درویش ناصرعلی لقب یافت. شمس سال‌ها در فرهنگ اصفهان به شغل آموزگاری پرداخت. در سال ۱۳۰۵ شمسی مجله‌ای به نام عنقا تأسیس کرد و به مدت یک‌سال به نشر آن پرداخت. وی در اصفهان درگذشت و در مقبره‌ای به نام تکیه درویش ناصرعلی در تخت فولاد اصفهان دفن شد. ابیات زیر از اشعار او است: "ز میخانه یکی دیوانه برخاست•••از آن دیوانه صد فرزانه برخاست" "دل از لعل لبش یک نکته بشنید•••از آن نکته هزار افسانه برخاست" "پریشان روزگاری‌های عاشق•••همه زان نظره جانانه برخاست" "چو شمس آن دلبر جانانه را دید•••هزارش نعره مستانه برخاست"