محمد استعلامی

(1315 هـ.خ)

وی در سال ۱۳۳۷ به اخذ درجهٔ کارشناسی نایل شد؛ وی سپس تحصیلات خود را تا مقطع دکتری، در دانشگاه تهران ادامه داد. او با تصحیح تذکره الاولیا عطار نیشابوری به شهرت فراوانی دست یافت و این کتاب تا به حال ۲۸ بار تجدید چاپ شده‌است. او همچنین در هفت جلد شرحی بر مثنوی مولوی نوشت که در سال ۱۳۶۴، جایزهٔ بهترین کتاب سال را از آن خود کرد. «درس حافظ» در دو جلد شرحی بر غزلیات حافظ شیرازی است. او در سال ۱۳۴۳ در گروه ادبیات فارسی دانشگاه تهران و دانشسرای عالی به عنوان مدرس استخدام شد و در سال ۱۳۵۶ بازنشسته گردید. پس از آن در تابستان ۱۳۶۱ برای تکمیل مطالعات و تحقیقات خود به سفرهای طولانی در هند، آمریکا و کانادا پرداخت و تا سال ۱۳۷۴ به تدریس در مرکز مطالعات اسلامی و دانشگاه مک گیل مشغول بوده است. استعلامی از جمله شاگردان شاخص بدیع‌الزمان فروزانفر به شمار می‌رود که از بدو ورود به دانشگاه تهران تا زمان مرگ فروزانفر، حشر و نشر فراوانی با وی داشت و برخی از درس‌های او را تقریر کرد که از جمله آنها تقریرات وی از قصاید خاقانی است که در دوجلد با شرح و اضافات خود استعلامی از سوی انتشارات زوار منتشر شده است