امین فقیری

(1323)

وی از هیجده سالگی داستان های او در مجلات ادبی خوشه، سخن و فردوسی به چاپ می رسید. نخستین مجموعه داستانش به نام "دهکده پر ملال" را در ۲۳ سالگی منتشر کرد. او در کنار شغل دبیری تاکنون ۱۹ کتاب در زمینه رمان، مجموعه داستان، نمایشنامه و داستان نوجوان به چاپ رسانده است. فقیری به عنوان معلم روستا به نقاط دور افتاده فارس و کرمان رفت و حاصل مشاهدات خود را در کتاب "دهکده پرملال" (۱۳۴۷) منتشر کرد و توجه منتقدان را برانگیخت. "کوچه باغ های اظطراب" (۱۳۴۸)، "کوفیان" (۱۳۵۰)، "غم های کوچک"(۱۳۵۲)، و "سیری در جذبه و درد" (۱۳۵۳) نام دیگر مجموعه داستان های اوست. فقیری دو نمایشنامه ناموفق نیز نوشته است. او در داستان هایش به درگیری های روستائیان بر سر آب و زمین و نحوه گذران معلمان روستا می پردازد. وی داستان های نیز درباره طرد شدن کشاورزان بی زمین خوش نشین ها توسط روستائیان صاحب نسق نوشته است. اوج کار فقیری "در دهکده پرملال" است. او در کتاب های بعد نتوانسته به کمال اولین داستان هایش دست یابد. تدریس کلاس‌های درس هنر مقطع راهنمایی (خط و نقاشی) در مدارس شیراز نیز جزو سوابق کاری وی محسوب می‌شود.