کاظم دزفولیان

(1334 هـ.خ)

یکی از بزرگترین عنایات حضرت حق که نصیب این کمترین شده‌است، شاگردی در محضر استاد دکتر دزفولیان است و خداوند این اکرام خویش را به محبت ویژه استاد به حقیر به اتمام رسانیده است.
غیر از جامع‌الطراف بودن و احاطه‌ی علمی بر مطالب ادبی و استادی به معنای اخص و اتم کلمه، انسانی بسیار متواضع و شهرت پرهیز است. تخصص ایشان در دو حوزه ادبیات عرفانی و نیز ادبیات حماسی مثال زدنی است و حقیر کمتر استاد و دانشمندی را دیدم که به اندازه ایشان شاهنامه شناس باشد و بر دقائق و ظرایف و نکات شاهنامه احاطه و تسلط داشته باشد. همچنین در ادب عرفانی دید عمیق و نگاه ویژه‌ای دارد. از جمله خصیصه‌های بسیار بارز و در خور تحسین ایشان ایجاز در کلام است، بسیاری از اساتید بزرگ هستند که برای تبیین مسائل بسیار قلم فرسایی می‌کنند تا حق مطلب را ادا کنند و خصوصا در این روزگار که همواره با کمبود وقت مواجه هستیم خواندن کتابهای حجیم کار دشواری است ولی در نوشته‌های استاد خصوصا شرح گلشن راز و دفتر اول مثنوی نهایت اختصار و ایجاز و اداء حق مطلب و فهم و درک آن کار هرکسی نیست.
خداوند وجود بسیار ارزشمند ایشان را حفظ نماید و به ایشان طول عمر با عزت عنایت فرماید تا امثال حقیر بتوانند هرچه بیشتر از محضر چنین نوادری بیشتر بهره‌مند شوند.