الکساندر خودزکو

(1804 - 1891 م)

او عضوی از انجمن فیلارت و انجمن شرق‌شناسی آکادمی علوم روسیه بود که به وزارت خارجه امپراتوری روسیه وابسته بود. از ۱۸۳۰ تا ۱۸۴۴ مقارن با سالهای سلطنت محمد شاه قاجار، کنسول روسیه در رشت بود. از خودزکو نوشتارهایی به جا مانده از جمله، تئاتر در ایران(۱۸۴۵)، دستور زبان فارسی(۱۸۵۲)، ترانه‌های عامیانه اسلاوی(۱۸۵۶) و ترانه‌های تاریخی اوکراین وی همچنین به زبان و ادب فارسی نیز آشنا بود. در سال۱۸۴۲ چند سروده منسوب به امیر پازواری را به چاپ رساند و از وی به نام شیخ العجم امیر پازواری یاد کرد و همچنین یادداشت‌هایی از او درباره سرزمین گیلان در سالهای ۱۸۴۹ و۱۸۵۰ در سالنامه‌های نوین مسافرت‌ها و علوم جغرافیای درج شده‌است. وی سالهای آخر زندگی اش را در پاریس گذراند، از ۱۸۵۲ تا ۱۸۵۵ در وزارت خارجه فرانسه و از ۱۸۵۷ تا ۱۸۸۳، به عنوان جانشین آدام میکیوویچ، به ریاست دپارتمان زبان و ادبیات اسلاوی در کلژ دو فرانس منصوب شد. او عضو انجمن آسیایی سلطنتی انگلستان و ایرلند و انجمن زبان‌شناسی پاریس نیز بود.