مولوی

(0586 - 0652 هـ.خ)

هوالحق

شدم مجنون و سرگردان من از سودای درویشان

ندانم تا کجا باشد مقام و جای درویشان

در آن مجلس که درویشان شراب از عشق می نوشند

درآید خضر پیغمبر شود ساقی درویشان

درآن مجلس که درویشان به ذکر حق می جوشند

خدا آید در آن مجلس شود مهمان درویشان

امیرالمومنین حیدر که شد داماد پیغمبر

کمر می بست و خوش می گفت منم مولای درویشان

زدرویشی سر مویی نصیب خود نمی بینم

ولی غافل نیم یک دم من از سودای درویشان

ز آه ودرد درویشان هراسان و گریزانم

که از رندان گذر دارد پر پیکان درویشان

الا ای شمس تبریزی تو یادی کن ز درویشان

حیات جاودان یابی تو از دلهای درویشان

ای قوم به حج رفته کجایید کجایید

معشوق همین جاست بیایید بیایید

معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار

در بادیه سرگشته شما در چه هوایید

گر صورت بی‌صورت معشوق ببینید

هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید

ده بار از آن راه بدان خانه برفتید

یک بار از این خانه بر این بام برآیید

آن خانه لطیفست نشان‌هاش بگفتید

از خواجه آن خانه نشانی بنمایید

یک دسته گل کو اگر آن باغ بدیدید

یک گوهر جان کو اگر از بحر خدایید

با این همه آن رنج شما گنج شما باد

افسوس که بر گنج شما پرده شمایید