واصف باختری

(1321 - 1402 هـ.خ)

وی در سال ۱۳۴۵ لیسانس زبان و ادبیّات فارسی دری را از دانشگاه کابل اخذ کرد و مدّتی ویراستار کتاب‌های درسی وزارت تعلیم و تربیت افغانستان بود. در سال ۱۳۵۴ فوق‌لیسانس خود را در رشتهٔ آموزش‌وپرورش از دانشگاه کلمبیای شهر نیویورک آمریکا گرفت و از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۷۵ عضو ریاست دارالتّالیف و مدیرمسوول مجلّهٔ «ژوندون» ارگان انجمن نویسندگان افغانستان و دبیر بخش شعر آن انجمن بود. وی چند سالی در پیشاور به سر برد و بعد به آمریکا مهاجرت و تا پایان عمر در آنجا زندگی کرد. از کتاب‌های او می‌توان به این موارد اشاره کرد: «و آفتاب نمی‌میرد»، «از میعاد تا هرگز»، «از این آیینه بشکستهٔ تاریخ»، «تا شهر پنج‌ضلعی آزادی»، «دیباچه‌ای در فرجام»، «در استوای فصل شکستن»، «مویه‌های اسفندیار گمشده»، «دروازه‌های بستهٔ تقویم»، «سرود و سخن در ترازو»، «گزارش عقل سرخ»، «درنگ‌ها و پیرنگ‌ها»، «بازگشت به الفبا» و «اسطوره بزرگ شهادت».