حسین ابراهیمی الوند
(1330 - 1386 هـ.خ)
مشخصات:
نام واقعی:
حسین ابراهیمی
سایر نام‌ها:
الوند
تاریخ تولد:
1330/01/01 خورشیدی
تاریخ درگذشت:
1386/07/03 خورشیدی (56 سالگی)
محل تولد:
گلپایگان
جنسیت:
مرد
ژانر:
مترجم کتابهای کودکان و نوجوانان
زندگی‌نامه
حسین ابراهیمی (الوند) دانش‌آموخته رشته زبان و ادبیات انگلیسی و ادبیات فارسی دانشگاه تهران بود. از ویژگی‌های ترجمه‌های او شیوایی، خوش‌خوانی و امانتداری به متن اصلی است. الوند از جمله مترجم‌هایی بود که سعی کرد قانون کپی‌رایت را اعمال کند.
ابراهیمی الوند اگرچه ترجمه برای ادبیات کودک و نوجوان را در سال ۵۵ آغاز کرد، اما به دلیل مشاغل کاری به عنوان دبیر در آموزش و پرورش و مسئول گروه زبان در یکی از دانشکده‌های دانشگاه آزاد اسلامی، تا سال ۶۹ مجال انتشار اثری را در این حوزه پیدا نکرد.
نخستین ترجمه او با عنوان «طوطی اصفهان» در سال ۶۹ توسط انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد که یک سال بعد به عنوان کتاب سال سوره نوجوان انتخاب شد. ابراهیمی به خاطر ترجمه رمان «آخرین گودال» در سال ۱۳۸۰ برنده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی شد. همچنین در سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ میلادی، دیپلم افتخار مؤسسه بین‌المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY) را به خاطر ترجمه کتابهای «زمستان جنگ» و «آخرین گودال» از آن خود کرد. پلاک طلای شورای کتاب کودک (برای کلیه آثار)، لوح زرین کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، تندیس مداد پرنده کانون، تندیس ماه زرین انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و... از جمله جایزه‌هایی است که به ترجمه‌های او اعطا شده است.
الوند تا پایان عمر بیش از ۱۰۰ اثر برای کودکان و نوجوانان ترجمه کرد که از میان آن‌ها می‌توان به «افسانه‌های مردم دنیا»، «۲۰۸ حکایت از ازوپ»، «رؤیای بابک»، «شاهزاده شیر و راز گل سرخ»، «گمشده شهرزاد»، «سه‌گانه چرخ گردون»، «ایلیاد و ادیسه هومر» و «آتش دزد» اشاره کرد.
او ضمن همراهی در پایه‌گذاری «انجمن نویسندگان کودک و نوجوان»، بنیان‌گذار «خانه ترجمه» برای کودک و نوجوان بود؛ خانه‌ای که هدفش خریداری آثار داستانی برگزیده کودک و نوجوان دنیا و کارهای پژوهشی، نظری و کاربردی ادبیات کودک و در دسترس قرار دادن آن‌ها برای مترجمان بود و سبب ترجمه کتابهای بسیاری در این حوزه شد
او پس از چند سال ابتلا به سرطان، روز سه‌شنبه ۳ مهر ۱۳۸۶ در تهران درگذشت. محل دفن پیکر او، قطعهٔ هنرمندان بهشت زهرای تهران است.
بیشتر
ابراهیمی الوند اگرچه ترجمه برای ادبیات کودک و نوجوان را در سال ۵۵ آغاز کرد، اما به دلیل مشاغل کاری به عنوان دبیر در آموزش و پرورش و مسئول گروه زبان در یکی از دانشکده‌های دانشگاه آزاد اسلامی، تا سال ۶۹ مجال انتشار اثری را در این حوزه پیدا نکرد.
نخستین ترجمه او با عنوان «طوطی اصفهان» در سال ۶۹ توسط انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد که یک سال بعد به عنوان کتاب سال سوره نوجوان انتخاب شد. ابراهیمی به خاطر ترجمه رمان «آخرین گودال» در سال ۱۳۸۰ برنده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی شد. همچنین در سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ میلادی، دیپلم افتخار مؤسسه بین‌المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY) را به خاطر ترجمه کتابهای «زمستان جنگ» و «آخرین گودال» از آن خود کرد. پلاک طلای شورای کتاب کودک (برای کلیه آثار)، لوح زرین کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، تندیس مداد پرنده کانون، تندیس ماه زرین انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و... از جمله جایزه‌هایی است که به ترجمه‌های او اعطا شده است.
الوند تا پایان عمر بیش از ۱۰۰ اثر برای کودکان و نوجوانان ترجمه کرد که از میان آن‌ها می‌توان به «افسانه‌های مردم دنیا»، «۲۰۸ حکایت از ازوپ»، «رؤیای بابک»، «شاهزاده شیر و راز گل سرخ»، «گمشده شهرزاد»، «سه‌گانه چرخ گردون»، «ایلیاد و ادیسه هومر» و «آتش دزد» اشاره کرد.
او ضمن همراهی در پایه‌گذاری «انجمن نویسندگان کودک و نوجوان»، بنیان‌گذار «خانه ترجمه» برای کودک و نوجوان بود؛ خانه‌ای که هدفش خریداری آثار داستانی برگزیده کودک و نوجوان دنیا و کارهای پژوهشی، نظری و کاربردی ادبیات کودک و در دسترس قرار دادن آن‌ها برای مترجمان بود و سبب ترجمه کتابهای بسیاری در این حوزه شد
او پس از چند سال ابتلا به سرطان، روز سه‌شنبه ۳ مهر ۱۳۸۶ در تهران درگذشت. محل دفن پیکر او، قطعهٔ هنرمندان بهشت زهرای تهران است.
آخرین دیدگاه‌ها