محمد آصف فکرت

(1325 هـ.خ)

 این قصیده را هنگامی سروده‌ام که استاد ندوشن فصلنامه گران‌سنگ هستی را بنیاد نهاده، از من خواسته بود چیزی بنویسم. فروتنی استاد باعث حذف دوسه بیت آغازین این قصیده هنگام انتشار در هستی شده بود.

ای‌‌ یار! ای تاج سر و سردارِ یاران

ای دوست! ای آرام جان دوستداران

در پهنه فرهنگ و فرّ باستانی

امیدبخش خاطر امیدواران

مستی ده ما بودی از جام محبّت

هستی ده ما گشتی از یاد تباران

ما نیز با فردوسی و شهنامه خویشیم 

با رستم و کیخسرو و اسفندیاران

 آصف فکرت، گر عشق نبودی، صص٣۴٨_٣۴٧

کانال دکتر اسلامی نُدوشن

@dr_eslaminodoushan

«شو بار سفر بند که یاران همه رفتند»

یاران همدل و همراز طاقت دوری ندارند.  

استاد_محمدآصف_فکرت دانشمند افغانستانی که از پنجاه سال پیش با استاد_اسلامی_ندوشن همدلی داشت دوری از یار دیرین خود را تحمل نکرد و پس از دو روز به رفیق پنجاه ساله خود پیوست. دوستی و یگانگی آن‌دو تجسم پیوند دو ملت ایران و افغانستان و نشانهٔ یگانگی فرهنگی این دو کشور بود. 

با هزار دریغ این دوفقدان را به دو ملت سرافراز تسلیت می‌گوییم و آرزو داریم پیوند و یگانگی دو ملت همچنان پایدار بماند.

(مؤسسهٔ فرهنگی هنری خردسرای فردوسی)

@kheradsarayeferdowsi

محمدآصف فکرت هِرَوی (زادروز: ۱۳۲۵ خورشیدی – وفات ۷ اردیبهشت ۱۴۰۱) نویسنده، شاعر فارسی‌زبان، مصحح و نسخه‌پژوه توانا و فاضل افغانستان. فکرت هروی در سال ۱۳۲۵ و درهرات چشم به جهان گشود. در زادگاهش تعلیمات ابتدایی را در مکتب[دبستان] موفق و ثانوی را در لیسهٔ[دبیرستان] سلطان غیاث‌الدین غوری گذرانید. او لیسانس زبان و ادبیات فارسی دری را از دانشگاه کابل و فوق لیسانس روزنامه‌نگاری را در هند به‌دست‌آورد. در افغانستان در رادیو، مطبوعات و آکادمی (فرهنگستان) علوم خدمت کرد. بعد از اشغال افغانستان به وسیله روس ها به ایران آمد و فهرست‌نگار کتابخانهٔ خطّی آستان قدس، عضو علمی، ویراستار و مؤلّف در دائرةالمعارف بزرگ اسلام، و محقق و مؤلف در بنیاد پژوهش‌های اسلامی بود. وی از دوستان نزدیک دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن بود. و دارای چهار فرزند به نام‌های گوهرشاد، نوش‌آفرین و آرش و شاهرخ می‌باشد. فکرت از اواخر دهه هفتاد شمسی به کانادا مهاجرت کرد و در اواخر عمر در شهر اتاوای کانادا زندگی می‌کرد و همزمان با فوت دکتر اسلامی ندوشن(در 5 اردی بهشت1041) به کما رفت و نهایتا دو روز بعد و در تاریخ ۷ اردیبهشت ۱۴۰۱ خورشیدی درگذشت. دکتر اسلامی ندوشن در کتاب صفیر سیمرغ در خصوص آصف فکرت چنین نوشته است: «روز دوم اقامت من در مزارشریف بود[تابستان ۱۳۴۹] که آقای محمد آصف فکرت معاون اداره اطلاعات و کلتور[فرهنگ] بلخ و از شعرای جوان افغانستان به دیدنم آمد. فکرت به نظر من جوانی آمد که در فرهنگ و ادبیات کشور خود مؤثر واقع خواهد شد. خوش‌فهم و جدی و با شخصیت است.».از فکر ترجمه ها و تالیف ها و تصحیحات زیادی به صورت مقاله و کتاب باقی مانده که  غالب آن ها در مشهد و تهران چاپ شده است.برای فهرست آن ها به وبسایت کتابخانه ملی ایران و ویکی پدیای فارسی مراجعه شود.