کامبیز صدیقی کسمایی

صدیقی به زبان های فارسی و گیلکی در دو قالب نو و کلاسیک شعر می سرود، ایجاز و تصویر سازی از ویژگی اشعار وی بود. ابراهیم فخرایی در کتاب «گیلان در قلمرو شعر و ادب» خصوصیات شاعری صدیقی را این چنین بیان می کند: «شاعری است حساس و پر شور و نو آور، که نیماوار به سبک مازندرانی شعر می سراید...». همچنین فرامرز طالبی نیز در کتاب «نام آوران ادبیات معاصر گیلان» و هوشنگ عباسی در کتاب «شاعران گیلک و شعر گیلکی» از صدیقی نام برده و به معرفی آثار او پرداخته اند. علیرضا پنجه ‌ای در توضیحاتی درباره‌ شعر کامبیز صدیقی که پس از فوت ایشان صورت گرفت به ایسنا چنین گفت: «او شاعری طبیعت‌گرا و در عین ‌حال آرمان ‌خواه بود که بیش‌تر به حوزه‌ی ادبیات کارگری توجه و التفات داشت». این شاعر افزود: «صدیقی شاعری نازک ‌اندیش و ژرف ‌نگر بود که به سیاق نیمایی شعر می ‌نوشت. او شاعری حساس و عمیقا مهربان و صمیمی بود»