محمد خلیلی

(1316 هـ.خ)

او سابقهٔ زندان و بازداشت در حکومت محمدرضا پهلوی و جمهوری اسلامی را دارد. وی در ده سالگی از شهرستان بهار (همدان) به تهران مهاجرت کرد و کار ادبی را نیز از همان جا آغاز نمود و به چهره ای شناخته شده در ادبیات ایران بدل شد. شاعری که قلبش همواره با ادبیات و با تهی دستان بوده است و در آثار ایشان هم قلب تپنده آزادی و همراهی با قشر ضعیف و کارگر جامعه مشهود است. فعالیت‌های کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۷۳ به تهیه و انتشار متن «ما نویسنده‌ایم» انجامید، که به متن ۱۳۴ مشهور گشت. در این متن ۱۳۴ نویسنده، منتقد، مترجم، و شاعر ایرانی خواستار آزادی بیان و قلم شده و به سانسورهای دولتی اعتراض کرده بودند. محمد خلیلی به عنوان یکی از اعضای هیئت هشت نفره همراه با منصور کوشان، هوشنگ گلشیری، سیما کوبان، محمد مختاری، رضا براهنی، فرج سرکوهی و محمد محمد علی در نگارش و تهیه امضاهای متن ۱۳۴ نقش مؤثری داشت. متن ۱۳۴ و گزارش هیئت هشت نفرهٔ اعضای کانون ـ که از چگونگی نگارش متن و جمع کردن امضاها گزارش داده بودندـ در آخرین شماره مجله تکاپو و در نشریه گردون منتشر شد.