محمدعلی مهمید

(1299 - 1376 هـ.خ)

پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در سال ۱۳۲۰ هجری‌شمسی جهت ادامه تحصیل وارد دانشکده افسری شد اما به دلیل ورود در یک‌سری حرکات سیاسی، ۲ سال بعد از دانشکده اخراج گردید و در دانشکده حقوق دانشگاه تهران تحصیلاتش را ادامه داد. وی در این مدت برای روزنامه‌های رهبر، بشیر، ایران، مردم، قیام ایران، مردم آدینه و سوگند مطلب می‌نوشت و همکاریش نزدیک به یک دهه تداوم داشت تا اینکه به مجله دوست مردم پیوست و به نگارش مقاله پرداخت. مهمید در دانشکده حقوق نیز موفقیت حاصل نکرد و پس از مدتی تحصیلات خو را در رشته زبان و ادبیات فارسی ادامه داد. در دانشگاه به سرودن شعر معطوف شد و منظومه خروس و روباه را با بیش از ۳۰۰ بیت شعر منتشر نمود و چندی بعد مجموعه اشعارش را به نام «آیینه‌ها، چشم‌ها، دلها و جهان» به چاپ رساند. وی در سال ۱۳۶۳ هجری‌شمسی به عراق مهاجرت کرد اما دستگیر و زندانی شد و مدت ۷ ماه متحمل حبس بود تا اینکه پس از آزادی به انگلستان سفر کرد و باقی زندگی خود را در آنجا به‌سر برد. از جمله آثار مطبوع این نویسنده توانمند می‌توان کتاب‌های زیر را برشمرد: آسیا و استیلای باختر، تالیران، مثنوی زندگی، تاریخ دیپلماسی ایران، لیتل بوی، جابلقا، پویه در پس توفان، گذرگاه زمان با آدم‌ها و اندیشه‌ها، پیامی از قرنطینه، در وطن، مرد مشکوک، سرباز جانباز وطن، و برگردان مجموعه اشعار نبی خزری.