محمدعلی بیگدلی آذری

(1316 - 1388 هـ.خ)

وی پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه و اخذ مدرک دیپلم ادبی به استخدام آموزش و پرورش درآمد و به تدریس در مدارس قم پرداخت. آذری شاعری را از دوره‌ی دبیرستان آغاز کرد و چون دارای استعداد سرشار و ذوق کافی بود، در این زمینه کار کرد و شعرش به تدریج رونق یافت، در آغاز سروده‌هایش را به نظر دبیر خود شادروان غلامحسین مولوی (تنها) می‌رسانید و او ضمن تشویق به اصلاح شعرش می‌پرداخت. آذری چون به شعر و ادب علاقه و دلبستگی داشت از مطالعه دواوین اساتید و بزرگان شعر غافل نماند و همچنین در "انجمن ادبی محیط" قم و انجمن‌های ادبی کاشان شرکت می‌کرد و همین امر موجب شکوفایی شعرش گردید. او در میان شعرای متقدم به شیخ اجل سعدی ارادت خاص دارد و در بین هندی سرایان با پیروان صائب، به طالب آملی و شاپور تهرانی ابراز علاقه می‌نمود و از میان گویندگان معاصر شعر هوشنگ ابتهاج (سایه) را بیشتر می‌پسندید و از آثارش لذت می‌برد وی ضمن آنکه در سرودن انواع شعر طبع آزمایی کرده، اما طبعش بیشتر به غزلسرایی مایل بود.