محمدطاهر نصرآبادی

(1027 هـ.ق)

وی مقداری از تحصیلات علوم را گذرانیده و سفری به مکه و عتبات و سپس مشهد رفت. وی در طول زندگی با ادبا و شعرای بسیاری مرتبط بود که از همه مشهورتر صائب تبریزی می‌باشد. شهرت نصرآبادی از مرزهای ایران فراتر رفته بود در منطقه ماوراءالنهر و عثمانی و هند نیز وی را شناخته و شاعران اشعار خود را برای وی ارسال می‌کردند. نصرآبادی خود علاوه بر اینکه ادیب بود شعر نیز می‌سرود. از تالیفات منثور و منظوم نصرآبادی می‌توان مرآه الکمال، منتخب دیوان صائب، منتخب شاهنامه، گل رعنا و.. را نام برد هر چند هیچ‌کدام از این آثار به شهرت تذکره الشعراء وی نیست. سبک نوشتاری وی سبک اصفهانی می باشد . تذکره الشعراء : مشهورترین تالیف نصرآبادی تذکره الشعراء می‌باشد که این اثر را در سال ۱۰۷۲ هجری قمری نوشته است و در بسیاری موارد از تذکره الشعرای وی به «تذکره نصرآبادی» یاد می‌شود. این تذکره حاوی شرح حال صدها تن از شاعران و عالمان و خوشنویسان و ادبای معاصر وی در قرن ۱۱ قمری است و از حیث اطلاعات اجتماعی نیز حاوی اطلاعات ارزنده‌ای است. این تذکره به زبان فارسی نوشته شده و یک مرتبه توسط وحید دستگردی در سال ۱۳۱۷ شمسی و دیگر بار با تصحیح محسن ناجی نصرآبادی در سال ۱۳۷۸ شمسی در دو جلد منتشر شد. از وفات میرزاطاهر اطلاعی در دست نیست ولی می‌دانیم که وی در سال ۱۰۸۸ ق زنده بوده است اما در اصفهان وفات نموده است .