فروغ پوریاوری

(1334 هـ.خ)

وی در رشته زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و لیسانس گرفت. از دوران نوجوانی به نوشتن پرداخت، مدتی هم خبرنگار رادیو و تلویزیون بود و سپس مترجم سفارت لهستان در تهران شد. از او ترجمه‌های بسیاری انتشار یافته که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از سه اثر از میلان کوندرا، نویسنده چک به نام‌های شوخی، عشق‌های خنده‌دار و وصیت‌نامه کافکا؛ کتاب خنده و فراموشی؛ نامه‌هایی به اولگا، اثر واتسلاف هاول؛ بیگانه و تنها اثر ژاکلین سوزان؛ روح پراگ اثر ایوان کلیما؛ و روایت انقلاب. او از جمله مترجمانی است که با ترجمه آثاری از نویسندگان اروپای شرقی، سهم بسزایی در شناساندن آثار نویسندگان بزرگ این منطقه در زبان فارسی داشته است. مثلا در کتاب “بعد از انقلاب” که یکی از بهترین ترجمه‌های اوست، آثاری از نویسندگانی همچون ایوان کلیما، میلان کوندرا، نادین گوردیمر، ریشارد کاپوشینسکی و… گردآوری شده‌اند. ادبیات در اروپای شرقی پس از رهایی از اختناق رژیم‌های دست‌نشانده روسیه، بسیار شکوفا شد و نویسندگانی که اجبارا سالها تحت فشار سانسورهای دستگاه‌های نظارتی مجبور بودند تا خلاقیت خود را سرکوب کنند حالا پس از انقلاب‌هایی رهایی بخش، می‌توانستند آزادانه رمان‌ها، داستانهای کوتاه و مقالات خود را خلق کنند. ادبیات این منطقه از نظر پیوند عمیقی که با شرایط زیستی، سیاسی و فرهنگی مردمانش دارد-درست همچون ادبیات آمریکای لاتین- از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و همین امر فروغ پوریاوری را بر آن داشته که برای ترجمه بر روی ادبیات اروپای شرقی تمرکز کند.